Adrien Barthe

Adrien Barthek gaztetan deskubritu zuen musika bere aitarekin, organista afizionatuarekin[3]. Ondoren, pianoa eta konposizioa ikasi zituen eta Aimé Leborneren ikasle izan zen Parisko Kontserbatorioan[4]. Erromako Sari Nagusia irabazi zuen 1854an[5], Émile Bounaureren testu bati buruzko Francesca de Rimini kantatarengatik[6].

Villa Medicisen bakarlari, abesbatza eta orkestrarako Te Deum bat konposatu zuen Erromako bere lehen urtetan[7], baita ekitaldi bateko opera erdi bat ere, Teresa eta Claudio[8]. Bigarren urtean opera handi baten lehen bi ekitaldiak idatzi zituen, Don Carlos[9]. 1858an, Judith oratorioagatik, Académie des Beaux-Artsek Édouard Rodrigues saria jaso zuen. Urte horretan bertan, Anna Banderali abeslariarekin ezkondu zen, Mme Barthe-Banderali izenpean karrera handia egingo zuena[10].

Frantziara itzuli zenean, nazioko eszenatoki handietako ateak ez ziren naturaltasunez ireki, eta, beraz, 1864an Prix de Romeko irabazleentzat gordetako lehiaketa batean parte hartu zuen. Lehiaketa horren obretako bat ere ez zen oraindik Operan antzeztu[11]. Haren partitura aho batez hautatu zuten[12], eta horrela sortu zen La Fiancée d'Abydos opera, Jules Adenisen libreto batean oinarrituta[13]. 1865eko abenduaren 30ean estreinatu zen Théâtre-Lyriquen[14].

Barthe eszenatokietatik irten zen orduan, irakaskuntzan bakarrik aritzeko. 1881ean, Harmoniako (emakume ikasleentzako) irakasle izendatu zuten Parisko Kontserbatorioan, eta ikasle ugari trebatu zituen bertan. Postu horretan egon zen 1898an hil zen arte[15].

Akademiako ofiziala izan zen, Palma Akademikoen Ordenan 1883tik[16], eta Ohorezko Legioko Zaldun izendatu zuten 1898an[17], Asnièresen hil baino lehentxeago.