1979ko Euskadiko Autonomia Estatutua

Normalki Gernikako Estatutua izena ematen zaio. Ezker abertzaleko sektoreek, bere aurkako jarrera erakusteko, Moncloako Estatutua deitzen diote estatutu honi[2].

1936ko Euskadiren Autonomia Estatutua, jatorrizko euskal izenez Euzkadiren Berjabetasun-Araudia, Euskal Herriaren zati baterako onartu den lehenengo autonomia estatutua izan zen, Espainiako ipar-mendebaldeko hiru herrialdeak (Araba, Bizkaia eta Gipuzkoa) hartzen zituena. (Testu osoa irakurgai:  Euzkadi'ren_Berjabetasun_Araudia)

Espainiako Bigarren Errepublikako Gorteek 1936ko urriaren 1ean (Valentzian) onartutako legea izan zen, Espainiako Gerra Zibila hasita, 1931n hasitako prozesu luze eta konplexu baten ondoren. Estatutua onartu ondoren, lehen gobernu autonomoa eratu zen, 1936ko urriaren 7tik 1937ko martxoaren 30era (tropa frankisten garaipenak zapuztu zuen esperientzia hori).

Eusko Alderdi Jeltzaleko Jose Antonio Agirre izan zen Euzkadiko Gobernu haren buru, eta PSOE, PCE, Eusko Abertzale Ekintza, Ezker Errepublikanoa eta Batasun Errepublikanoaren ordezkariek parte hartu zuten.

Espainiako 1978ko Konstituzioaren bigarren xedapen iragankorraren arabera, Euskadik behin-behineko autonomia-erregimen bat eskuratzeko baldintzak zituen, eta, hala, estatutu-proiektu bat egin ahal izango zuen, lege horrek, 151. artikuluan ezarritakoaren arabera. Gainera, lehen xedapen gehigarriak «eskubide historikoak» onartzen zituen, eraiki nahi zen erregimen autonomikoan eguneratuko zirenak. Hala ere, Espainiako Konstituzioaren 151. artikuluan eskatzen diren baldintzak ez litzaizkieke eskatuko iraganean beren autonomia-estatutuak aurrera ateratzeko baiezko botoa eman zuten lurraldeei, hala nola Euskal Autonomia Erkidegoa (Galizia eta Kataluniaz gain), hori frogatuta baitzegoen 1936ko Estatutua onartzean, Espainiako Gerra Zibila hasi ondoren (Andaluzia izan zen baldintza horiek betetzen dituen erkidego bakarra). Hala, Euskadik berehala lortu zuen Konstituzioan jasotako gehienezko autonomia-maila (151. artikulua).

Nafarroako Foru Komunitatea proiektu komun batean sartzeko ezintasuna ikusirik, Nafarroako alderdi politiko gehienen oposizioagatik, Euskal Parlamentarien Batzarrak, 1977ko maiatzean bildurik, Gobernuari, Parlamentuari aurkeztuko litzaiokeen eta erreferendumean onartu beharko litzatekeen autonomia-estatutuaren proiektua egitea onartu zuen.

Guztira 47 artikulu ditu, honela banatuak: atariko titulua eta beste lau titulu, xedapen gehigarri bat eta bederatzi xedapen iragankor.

Estatutuak parlamentuko gobernu-sistema bat ezartzen du, non lehendakariak Eusko Legebiltzarraren konfiantza jaso behar duen; sufragio unibertsalaren bidez hautatua eta 75 diputatuk osatua (25 lurralde historiko bakoitzeko).

Euskal Herriko Autonomia Estatutua besteetatik bereizten duena, ez da transferitutako eskumenen kopurua —edo transferi daitezkeenak, prozesua oraindik ez baita osatu—, baizik eta, konstituzio-ordenamenduan bezala, euskal autonomia foraltasun historikoan oinarritzen dela, eta hori Espainiako Konstituzioan aitortuta dago. Kasu horretatik abiatuta, Euskadik finantziazio bereziko prozedura bat lortu zuen (Nafarroakoaren parekoa soilik), 1876an foruak indargabetu ondoren ezarritako kontzertu ekonomikoen eguneratze batean oinarritua. Itun horiek Araban eta Nafarroan zeuden, baina erregimen frankistak indargabetu zituen Gipuzkoan eta Bizkaian, Gerra Zibila amaitzean. Era berean, Estatutuari esker, polizia propioa eratu zitekeen, Ertzaintza, polizia integrala eta lurralde osoan hedatua. Azkenik, foraltasunaren ikuspegi bat ere bada lurralde-antolamendu berezi bat eratzera daramana, non foru-aldundiek hainbat eskumen baitituzte, eta, batzuetan, horren ondorioz, Eusko Jaurlaritzarekin gatazkan sartzen dira.

Espainiako Konstituzioko 147. artikulua autonomia erkidegoen autonomia estatutuei dagokie. Lehenik eta behin, Autonomia Erkidego bakoitzeko oinarrizko erakunde-arau gisa definitzen ditu, eta gaineratzen du Estatuak onartu eta babestuko dituela, bere ordenamendu juridikoaren osagai gisa. Gainera, horien aldaketaz eta gutxieneko edukiez ari da, eta horiek, jakina, Euskal Herriko Autonomia Estatutuan islatuko dira.

Hona hemen egitura orokorra: Euskal Estatutuak atariko titulua, beste lau titulu, xedapen gehigarri bat eta bederatzi xedapen iragankor ditu. Ordea, ez du hitzaurrerik (Espainiako Konstituzioak edo beste autonomia-estatutu batzuek barne hartzen duten osagaia).

Estatutuaren Atariko Titulua bat dator Konstituzioaren 147.2. artikuluko a, b eta c idatzi-zatietan, eta Autonomia Erkidegoaren izena (1. art.) lurraldea mugatzea (2. eta 8. artikuluak) eta erakundeen egoitza izendatzeko modua (4. art.). Atariko tituluan gutxieneko eduki horri banderaren arauketa gehitzen zaio (5. art.), hizkuntza (6. art.) eta euskal herritarraren izaera juridikoa (7. art.); euskal herritarren oinarrizko eskubide eta betebeharrak titulu honetako azken aurreko artikuluan aipatzen dira (9. art.). Euskal Herriko berezitasun nabarmen bat agertzen da Atariko Titulu honetan: Lurralde Historikoen onarpena, 2. artikuluan eta 3. eta 5. ean.

Estatutuko I. tituluak, berriz, Euskal Autonomia Erkidegoaren eskumenak jorratzen ditu, Konstituzioaren d) ataleko 147.2. artikuluak dioenaren arabera. Konstituzioan aurreikusitako eskemari jarraituz, Euskadiko Autonomia Estatutuak finkatzen ditu Euskal Autonomia Erkidegoak bere gain hartu dituen eskumenak. Horretarako, bere I. titulua erabiltzen du batez ere, baina ez bakarrik. Titulu hori eskumenen sailkapen honetatik abiatzen da: eskumen esklusiboak (10. art.), legegintzako garapena (11. art.) eta betearaztekoak (12. art.). Euskal Autonomia Erkidegoak bereganatutako eskumen guztiak ez daude artikulu horietan bilduta.

Ondoren, II. tituluak Euskal Autonomia Erkidegoko botereak aipatzen ditu, eta atariko kapitulu bakarraz eta beste bost kapituluz osatua dago: Eusko Legebiltzarra (1. kapitulua), Eusko Jaurlaritza eta lehendakaria (2. kapitulua), Justizia Administrazioa (3. kapitulua), Lurralde Historikoetako erakundeak (4. kapitulua) eta Euskal Herriko Agintaritzaren kontrola (5.kapitulua).

III. tituluak Ogasuna eta Ondarea arautzen ditu, Ekonomia Itunaren sistema tradizionala berrezarriz.

Azken tituluan, IV. tituluan, zehazten da Estatutua aldatzeko prozedura. Titulu honek 46. eta 47. artikuluez osatua dago. Tituluak erreforma-prozedura orokor bat ezartzen du (46. art.) eta hiru prozedura espezifiko erreforma-kasu zehatzetarako (47. art.).

Azkenik, xedapen gehigarri batek adierazten du Estatutuan ezartzen den autonomia-erregimena onartzeak ez dakarrela Euskal Herriak bere historiaren arabera legozkiokeen eskubideei uko egitea, eta eskubide horiek ordenamendu juridikoak ezartzen duenaren arabera eguneratu ahal izango direla.

Estatutua bederatzi xedapen iragankorrek ixten dute [5] .

1979tik, hau da, Gernikako Estatutua martxan jarri zenetik, Euskal Autonomia Erkidegoarenak diren 37 eskumen transferitu gabe ditu Madrilek.[6] Estatutua Espainiar Konstituzioko lege organikoa da;[7] artean, hala ere, hainbat zati ez dira bete, eta hala Eusko Jaurlaritzak nola Legebiltzarrak hura betetzeko falta diren eskumenen transferentziei buruzko agenda operatibo bat eskatu zion Espainiako Gobernuari 2018an.[8]

Eusko Legebiltzarrean salatu dutenez, Espainiako Gobernuko unean uneko komenientzien, "boto beharraren arabera bakarrik" transferitzen dira Estatutuak ezarritako eskumenak.[8] 2019ko otsailean, Espainiako Senatuak falta den Estatutuaren zatia ez betetzera deitu zuen, "espainiarren berdintasuna hausten duelako" eta, eskumenak 'negoziatuz' gero, "Pedro Sanchezek Estatua zatikatzea onetsiko duelako".[6][9] Gasteizko legebiltzarrak "oso larritzat" jo zuen Senatuak onartutako adierazpena, baita 1978ko lurralde eredua agortutzat jo ere.[10][6] Jarraian, eskumen transferituak azaltzen dira[11]:

• 1936ko Euskadiren Autonomia Estatutua
• Eusko Kontseilu Nagusia

Wikitekan badira testuak, gai hau dutenak: 1979ko Euskadiko Autonomia Estatutua

• 1979ko Euskal Autonomia Erkidegoko Estatutuaren testua, IVAPen webgunean.