Étienne Constantin de Gerlache

Étienne Constantin de Gerlache baroia (Bertrix, 1785eko abenduaren 26a – Ixelles, 1871ko otsailaren 10a) belgikar abokatu, historialari eta politikaria izan zen. Belgikako lehen ministroa izan zen 1831ko otsailetik martxora.

Étienne Constantin de Gerlache
Irudi gehiago
First president of the Court of Cassation (en) 1832ko urriaren 4a - 1867 President of the Chamber of Representatives (en) 1831ko irailaren 10a - 1832ko uztailaren 18a ← baliorik ez - Jean-Joseph Raikem (en) → Belgikako Ordezkarien Ganberako kidea 1831ko abuztuaren 29a - 1832ko azaroaren 7a 1. Belgikako Lehen Ministroa 1831ko otsailaren 27a - 1831ko martxoaren 10a ← baliorik ez - Joseph Lebeau → member of the National Congress of Belgium (en) 1830eko azaroaren 11 - Herbeheretako Ordezkarien Ganberako kidea 1824ko urriaren 19a - 1830eko urriaren 18a
Bizitza
Jaiotza	Château of Biourge (en) , 1785eko abenduaren 26a
Herrialdea	Belgika
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Ixelles, 1871ko otsailaren 10a (85 urte)
Hobiratze lekua	Orgeo (en)
Familia
Anai-arrebak	ikusi Jean-Baptiste-Anne de Gerlache de Biourge (en)
Hezkuntza
Heziketa	Paris Law Faculty (en)
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, legelaria eta historialaria
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko ofiziala Knight Commander of Order of Pope Pius IX Grand Cordon of the Order of Leopold Knight of the Order of St. Gregory the Great Iron Cross
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	katolizismoa
Alderdi politikoa	Catholic Party (en)

Parisen zuzenbidea ikasi zuen eta han abokatu lana egin zuen Liejan bizitzen jarri aurretik, Herbehereetako Erresuma aldarrikatu zenean. 1830eko Belgikako Iraultzaren ondoren, zenbait kargu izan zituen behin-behineko gobernuan. Kongresuko presidente izan zen eta Leopoldo I.a Belgikakoa belgikarren errege izatera gonbidatzeko mozioa bultzatu zuen. 1831n lehen ministro izan zen eta 1832an Ordezkarien Ganberako buru. 35 urtez Apelazio Gortea zuzendu zuen. Malinasko biltzar katolikoetako buru izan zen 1862tik 1867ra.

Historialari gisa, iholandarren aurkako eta katolikoen aldeko joerak nabarmendu ziren.