Yoshiya Nobuko
Persona informo
吉屋信子
Naskiĝo 12-an de januaro 1896 (1896-01-12)
en Niigata
Morto 11-an de julio 1973 (1973-07-11) (77-jaraĝa)
en Kamakura
Mortis pro naturaj kialoj vd
Mortis per kojlorektuma kancero vd
Lingvoj japana vd
Ŝtataneco Japanio vd
Profesio
Okupo romanisto • verkisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj

YOSHIYA Nobuko (japane: 吉屋信子; naskiĝis la 12-an de januaro 1896; mortis la 11-an de julio 1973) estis japana verkisto de la Tajŝo kaj Ŝovo-erao. Ŝi estis unu el la plej sukcesaj kaj produktivaj verkistoj en moderna Japanujo, aparte pri seriaj romanaj noveloj kaj junulinaj fikcioj, same kiel pioniro en la japana samseksemulina literaturo, inkluzive de la genro Class S.

Junaĝo

Nobuko nasikiĝis en gubernio Niigata, sed kreskis en la urboj Mooka kaj Toĉigi en la gubernio Toĉigi. Ŝia patro laboris kiel publika oficisto kaj tial ŝia familio ofte translokiĝis.[1] Ŝi estis la nura filino kaj plej juna infano de sia familio. Ŝiaj gepatroj ambaŭ devenis de samurajaj familioj.[2] Ŝia literara kariero komenciĝis kiam ŝi estis junulino, kvankam ŝi jam antaŭe estis tre verkema.[1]

Literatura kariero

Ŝiaj verkoj konscias pri tiamepoka seksologio.[3] Unu el ŝiaj fruaj verkoj, Hana monogatari ( 花物語, Florrakontoj, 1916–1924), serio de kvindek du rakontoj de romantika amikeco, iĝis fama inter studantinoj. La plej multaj rilatoj de la florrakontoj estas tiuj de sopiro pri fora, nerespondita amo, aŭ kun malfeliĉa fino. La rakontoj priskribas in-inan deziron en preskaŭ narcisisma maniero en reva skribostilo.[3][4]

Yaneura no nishojo ( 屋根裏の二處女, Du virgulinoj en la subtegmentaĵo, 1919) estas duon-membiografa kaj priskribas in-inan amspertojn kun ŝia kunloĝantino. En la lasta sceno la du junulinoj decidas vivi kune kiel paro.[5] Tiu verko, atakanta vir-orientitan socion kaj montranta du virinojn kiel paro prezentas fortan feminisman econ kaj evidentigas la samseksemulinecon de Nobuko.

Ŝia verko Chi no hate made (Ĝis la finoj de la Tero, 1920), gajnis literaturan premion de la osaka gazeto Asahi Shimbun, kaj spegulas ian kristanan influon.

En 1925, Yoshiya ekeldonis sian propran gazeton, Kuroshoubi (nigra rozo), kiu eldoniĝis dum ok monatoj.[3] Post nigra rozo, Yoshiya komencis prezenti plenkreskulan samseksemulan amon kiel simila al fratineco kaj komplementa al aliseksemo.[6]

Aliaj verkoj de Yoshiya inkluzivas Onna no yujo ("Virina amikeco", 1933–1934), Otto no Teiso ( 良人の貞操 "Ĉasteco de edzo", 1936–1937), Onibi (鬼火 "Demona fajro", 1951), Atakake no hitobito ( 安宅家の人々 "La familio Ataka", 1964–1965), Tokugawa no fujintachi ( 徳川の夫人たち "Virinoj Tokugawa", 1966) kaj Nyonin Heike ( 女人平家 "Sinjorinoj de la Heike", 1971).

Kvankam ne ĉiuj verkoj de Yoshiya prezentas samsekseman romancon inter knabinoj, eĉ ĉe intrigoj en aliseksemaj hejmaj melodramoj, ŝiaj noveloj evitas prezentadon de geedzeco.

La rakontoj de Yoshiya estis taksitaj "respektemaj" tekstoj, konvenaj por legado de knabinoj kaj virinoj ĉiaaĝaj, ĉar la samseksemaj rilatoj estis montritaj kiel emocie intensaj, tamen platonaj rilatoj, destinitaj al fino per diplomiĝo, edziniĝo aŭ morto. Tion klarigas eble parte la tiutempa ideo, ke samseksema amo estis portempa kaj normala fazo de la ina evoluo, kiu gvidos al aliseksemo kaj patrineco.[4]

Yoshiya ne kaŝis ŝian tutvivan rilaton al samseksemulina partnero, Monma Chiyo, kaj malkiel multaj japanaj publikuloj, ne hezitis rakonti detalojn de sia persona vivo pere de fotoj, personaj tekstoj kaj gazetaj intervjuoj.

Yoshiya vivis en Kamakura, en la gubernio Kanagaŭa, dum la dua mondmilito. En 1962 ŝi konstruigis tradician lignan domon kun japanstila ĝardeno en trankvila ĉirkaŭo, kiun ŝi transdonis al la urbo de Kamakura per testamento, por ke ĝi utilu kiel promociejo por virinaj kulturaj kaj edukaj agadoj. La domo iĝis nun la Yoshiya Nobuko Memorial Museum, kie videblas manuskriptoj kaj de ŝi ŝatataj objektoj. Tamen la muzeo malfermiĝas nur dufoje jare, en frua majo kaj novembro, tri tagojn ĉiufoje.

Referencoj

  1. 1 2 Schierbeck, Sachiko Shibata; Edelstein, Marlene R.. (1994) Japanese women novelists in the 20th century: 104 biographies, 1900-1993. Museum Tusculanum Press, p. 88–91. ISBN 9788772892689.
  2. ↑ Robertson, Jennifer (2002) "Yoshiya Nobuko Out and Outspoken in Practice and Prose" in Anne Wathall e.d. The Human Tradition in Modern Japan pp. 155-174 ISBN 0-8420-2912-5
  3. 1 2 3 (2003) “Early Twentieth Century Japanese Girls' Magazine Stories: Examining Shōjo Voice in Hanamonogatari (Flower Tales)”, The Journal of Popular Culture 36 (4), p. 724–755. doi:10.1111/1540-5931.00043.
  4. 1 2 Suzuki, Michiko (aŭgusto 2006). “Writing Same-Sex Love: Sexology and Literary Representation in Yoshiya Nobuko's Early Fiction”, The Journal of Asian Studies 65 (3), p. 575. doi:10.1017/S0021911806001148.
  5. ↑ Tsuchiya, Hiromi, "Yoshiya Nobuko’s Yaneura no nishojo (Two Virgins in the Attic): Female-Female Desire and Feminism", Homosexual/Homosocial Subtexts in Early 20th-Century Japanese Culture, Abstracts of the 2000 AAS Annual Meeting, March 9–12, 2000. Kontrolita 2008-02-24. Arkivigite je 2001-02-21 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2001-02-21. Alirita 2010-09-15.
  6. ↑ Suzuki, Michiko. (2009) Becoming Modern Women: Love and Female Identity in Prewar Japanese Literature and Culture. Stanford University Press. ISBN 978-0804761987.

Literaturo

  • Frederick, Sarah. "Women of the Setting Sun and Men from the Moon: Yoshiya Nobuko's Ataka Family as Postwar Romance."U.S. - Japan Women's Journal, English Supplement 23. 2003.
  • Frederick, Sarah. "Not that Innocent: Yoshiya Nobuko's Good Girls in Jan Bardsley and Laura Miller eds. Bad Girls of Japan. Palgrave, 2005.
  • Mackie, Vera. Feminism in Modern Japan: Citizenship, Embodiment and Sexuality. Cambridge University Press (2003) ISBN 0-521-52719-8

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.