 Kiel legi la taksonomion | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Verda pigo
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Cissa chinensis (Boddaert, 1783) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||||
La Verda pigo (Cissa chinensis) estas specio de birdo de la familio de korvoj kaj pigoj aŭ Korvedoj.
Ĝi estas ĉirkaŭ samgranda kiel la Eŭropa pigo aŭ iomete pli malgranda. Ĝi estas ege verda, iom pli hela sube, kaj havas larĝan nigran strion el la beko (tra la okuloj) al la nuko. La vosto estas tre longa kaj markita de blankaj pintoj. Tio ĉio ege kontrastas kun la ruĝecaj senplumaj okulringoj, ruĝaj beko kaj gamboj. La unuarangaj flugilplumoj estas ruĝecgrenatoj kaj tio markas la specion kiel unu el la plej rimarkindaj kaj distingaj membroj de la tuta familio.
Ĝi troviĝas el malalta Himalajo en nordorienta Barato laŭ larĝa sudorienta zono suben al centra Ĉinio, Malajzio, Sumatro kaj nordokcidenta Borneo en ĉiamverdaj arbaroj (inklude arbarojn de bambuo), klaraĵoj kaj arbustejoj.
Tiu birdo serĉas manĝon kaj surgrunde kaj en arboj, kaj prenas grandan proporcion de animalaj predoj kiel multaj senvertebruloj, etaj reptilioj, mamuloj kaj birdidoj kaj ovoj. Ili manĝas ankaŭ viandon el ĵus mortigitaj kadavraĵoj.
La neston konstruas en arboj, grandaj arbustoj kaj ofte en branĉarego de diversaj grimpaj vitoj. La ino kutime demetas 4 al 6 ovojn.
La voĉo estas tre varia sed ofte akra piip-piip. Ili ofte faras ankaŭ fajfadojn kaj babilemajn voĉojn.
Referencoj
- BirdLife International (2004). Cissa chinensis. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 12a Majo 2006. Malplej zorgiga