| Val de San Martín | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 50372 | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 62 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 2 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 41° 3′ N, 1° 27′ U (mapo)41.0573242-1.4465652Koordinatoj: 41° 3′ N, 1° 27′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 997 m [+] | ||
| Areo | 25,657212 km² ( 256 5.7 212 ha) [+] | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Val de San Martín [+] | |||
Val de San Martín [BAL desanmarTIN] estas municipo de Hispanio, en la sudo de la komarko Daroka Kamparo kies ĉefurbo estas Daroko mem, en la sudokcidento de la Provinco Zaragozo (regiono Aragono). La loknomo Val de San Martín estas etimologie komprenebla kiel Valo de Sankta Marteno.
Geografio
Val de San Martín estas municipa teritorio en la sudo de la komarko Daroka Kamparo sude de tiu de Balconchán. Ĝi estas ĉe la Iberia Sistemo sur la valo de la rivero Jiloca.
La loĝloko Val de San Martín mem estas je 95 km sudokcidente de Zaragozo, provinca kaj regiona ĉefurbo, je 897 msm. Ĝi estas tute apude kaj sude de Villanueva de Jiloca kaj norde de Báguena sude.
Historio
La areo estis konkerita el islamanoj en la 12-a jarcento. En 1248, per privilegio havigita de Jakobo la 1-a, la loko sendependiĝis de Daroca, kaj ekestis parton de Sesma de Langa en la Komunumo de Domaroj de Daroca, kiu pluis ĝis 1838.
Preskaŭ ĉiuj loĝlokoj de la areo perdis loĝantaron laŭlonge de la 20-a jarcento kaj same en Val de San Martín kie oni malaltiĝis ĝis nunaj 59 loĝantoj. Evidente elmigrado foriris al industriaj areoj kiel Zaragozo, Daroko kaj Karinjeno.
Aktualo
Bazo de ekonomio nun estas agrikulturo (cerealoj, olivarboj kaj migdalarboj sed ĉefe vitejoj) kaj brutobredado (kortobirdoj, ŝafoj kaj porkoj) kaj sekva nutrindustrio (vinproduktado). Nune gravas ankaŭ natura, kultura kaj rura turismo. Inter nunaj vidindaĵoj menciindas la preĝejo de Val kaj restaĵoj de la senhomejo San Miguel de Cebollada, kaj kvar krucmonumentoj, tiom popularaj ke unu aperas en la municipa blazono.