| Umag | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| urbo en Kroatio | |||||
|
| |||||
| Flago | |||||
| Administrado | |||||
| |||||
| Poŝtkodo | 52470 | ||||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||||
| Demografio | |||||
| Loĝantaro | 12 699 (2021) [+] | ||||
| Loĝdenso | 154 loĝ./km² | ||||
| Geografio | |||||
| Geografia situo | 45° 26′ N, 13° 31′ O (mapo)45.43361111111113.517222222222Koordinatoj: 45° 26′ N, 13° 31′ O (mapo) [+] | ||||
| Alto | 1 m [+] | ||||
| Areo | 82,2 km² (8 220 ha) [+] | ||||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||||
| |||||
|
| |||||
| |||||
| Alia projekto | |||||
 Vikimedia Komunejo Umag [+] | |||||
Umag (itale:Umago) estas urbo en Istarska Županija, la plej okcidenta provinco de Kroatio, situanta sur la duoninsulo Istrio.
Origino
La kolonio Unlacus ekestis dum la romia epoko sur eta insulo kaj estas ligita kun la kontinento, pro kio ekestis duoninsulo kun haveno.
La slavoj konkeris en la 9-a jarcento la regionon kaj la urbon. Unlago, kiel poste oni nomis la lokon, sub la superregado de la Venecianoj, akiris gravan havenan funkcion pro la ŝiptransportado de istria vino. Umago estis prirabita de la Ĝenovanoj en la 14-a jarcento sed la urbo kapablis restariĝi.
La urbo
Granda jakthaveno nuntempe estas parto de la granda haveno de Umag. La urbo situas ĉirkaŭ la haveno kaj konsistas el stretaj stratetoj, laŭlonge de la akvo situas kelkaj fiŝrestoracioj, barokaj kaj renesancaj konstruaĵoj kaj la kampanilo (Venecia sonorilturo). Ĉi tiu turo apartenas al la Ĉielenpreno de Maria- kaj Sankta Peregrino-kirko (1757) kun orgeno kiu datiĝas el 1776. Ŝtona reliefo el la 14-a jarcento de Sankta Peregrino (patrono de la urbo) videblas sur la muro de la kirko.
Arto
Je la placo Trg Sveta Marina, ĉe la moleo, troviĝas la Urba Muzeo kun arkeologia kolekto pri la riĉa pasinteco de la nordokcidenta parto de Istrio. Proksime Galerio Dante Marino Cettina ekspozicias verkojn de la hodiaŭaj kroataj, slovenaj kaj italaj artistoj.
Literaturo
En la vilaĝo Materada, kiu apartenas al la komunumo Umago, naskiĝis la verkisto Fulvio Tomizza, de kiu en Esperanto aperis la verko "Materada" (Edistudio).