Universitato de Zuriko
universitato comprehensive university
Informoj
fondodato 1833
Situo
Geografia situo CH1903: 683808 / 247691 (mapo)47.3747222222228.5483333333333Koordinatoj: 47° 22′ 29″ N,  32′ 54″ O; CH1903: 683808 / 247691 (mapo)
lando Svislando
urbo Zuriko
Estraro
gvidanto Michael Schaepman
Nombroj
nombro de studentoj 29 400 (16-a de Septembro 2021)
nombro de kunlaborantoj 9 246 (31-a de Decembro 2018)
el tio profesoroj 685 (31-a de Decembro 2018)
retejo [Oficiala retejo Oficiala retejo]
Listoj
membro de
Asocio de Eŭropaj Universitatoj
Informationsdienst Wissenschaft
Ligo de Eŭropaj Esploraj Universitatoj
ORCID
swissuniversities
Swissubase vd
filioj
Institute for Biomedical Engineering
UZH Archives
zoological museum of the university of Zurich
Universität Zürich. Archäologische Sammlung
Ethnographic Museum of the University of Zurich
Main Library of the University of Zurich
Phonogram Archives of the University of Zurich
Archive for the History of Medicine
Botanical Garden of the University of Zurich
museum of wax moulages
Anthropologisches Museum der Universität Zürich
Q27490266
Palaeontological Museum of the University of Zurich
Faculty of Theology of the University of Zurich
Q2164889
Department of Communication and Media Research
UZH Space Hub
Center for Eastern European Studies
Q110800017
CARAH
Center for Historical Mediology
Department of Systematic and Evolutionary Botany of the University of Zurich
Q124809372
Q124833177 vd
Universitato de Zuriko (Zuriĥo)
Universitato de Zuriko (Zuriĥo)
DEC
Universitato de Zuriko
Universitato de Zuriko
Universitato de Zuriko

La Universitato de Zuriko estas kun pli ol 23'800 studantoj, 4405 kunlaborantoj kaj proksimume 160 institutoj (ciferoj de la vintra semestro 2005-2006) la plej granda de la dek universitatoj de Svislando. Ĝi apartenas al la gvidaj universitatoj de la mondo, interalie membras en la Ligo de Eŭropaj Esploraj Universitatoj, kaj ofertas ĉiujn fakultatojn, nome: teologio, juro, ekonomio, medicino, veterinara medicino, filozofio, matematiko kaj natursciencoj. La plej granda fakultato estas la filozofia fakultato, kie studas 47% de la studantoj.

Historio

La Universitato de Zuriko fondiĝis en la jaro 1833 post decido de la registara konsilantaro de la Kantono Zuriko en la jaro 1832. En la nova universitato (Universitas Turicensis) estis kunigitaj la jam ek de 1525 ekzistintaj universitataj lernejoj pri teologio, juro kaj medicino kun nove fondita filozofia fakultato. Estis la unua universitato en Eŭropo, kiu ne estis fondita de eklezio aŭ monarko sed de demokrata ŝtato.

La sigelo de la universitato montras la Grandan Monaĥejon kun Karolo la Granda, kiu estas aludo al la unua universitatnivela lernejo de Zuriko, la tiel nomita Carolinum. En la unua semestro enmatrikuliĝis 161 studantoj kaj la unua sidejo de la universitato estis la iama Aŭgustina Monaĥejo de Zuriko. En 1864 la universitato translokiĝis al la suda domparto de la hodiaŭa Federacia Instituto por Teknologio kaj en 1914 la universitato povis ekfunkcii en sia nuna ĉefkonstruaĵo, kies turo dominas la bildon de la tuta urbo.

En 1917 estis malfermita la centra biblioteko de Zuriko, kie hodiaŭ trovablas ankaŭ pli ol 1000 libroj en Esperanto.

Zuriko estis unu el la unuaj universitatoj de la mondo, kiuj akceptis studentinojn, kaj en la jaro 1867 doktoriĝis Nadeschda Suslowa kiel unua virino en la germanlingva regiono ĉe la medicina fakultato de la universitato Zuriko.

Nobelpremiitoj

Tuta serio nobelpremiitoj instruis en la Universitato de Zuriko:[1]

Aliaj famaj sciencistoj

Aliaj famaj sciencistoj, kiuj instruis en la Universitato de Zuriko estis:

kaj multnombraj aliaj.

Elektitaj lernantoj

Esperanto-movado

En la oficiala programo de la unversitato ĝis nun ne ekzistis programeroj pri Esperanto. En la 80-aj jaroj en la universitato de Zuriko tamen ekzistis aktiva studento-grupo, kiu estis parto de la tiama Zurika Esperanto-Junularo. Al tiu grupo apartenis ankaŭ la iamaj komitatanoj de TEJO Andy Künzli, Dietrich Michael Weidmann kaj Erika Eichholzer. Dietrich Michael Weidmann defendis en la jaro 1988 en Instituto pri ĝenerala lingvoscienco magistro-laboron kun la titolo Das Kausativ und das Antikausativ in der gemischten Plansprache Esperanto (La kaŭzativo kaj la antikaŭzativo en la miksita planlingvo Esperanto).[2]

Vidu ankaŭ

Notoj kaj referencoj

  1. Listo de la nobelpremiitoj en la retejo de la Universiatato de Zuriko (konsultita 2014-05-28. Arkivita el la originalo je 2017-11-10. Alirita 2014-05-28.
  2. Dietrich M. Weidmann: Das Kausativ und das Antikausativ in der gemischten Plansprache Esperanto, Lizentiatsarbeit der philosophischen Fakultät I der Universität Zürich, Schaffhausen 1989

Eksteraj ligiloj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.