Ubertus Decembrius
(1350-1427)
La Eklogoj de Vergilio, publikigita deUberto Decembrio en Milano, 1417
La Eklogoj de Vergilio, publikigita de
Uberto Decembrio en Milano, 1417
Persona informo
Naskiĝo 1350
en Vigevano,  Italio
Morto 7-a de aprilo 1427
en Treviglio,  Italio
Lingvoj itala • latina vd
Memorigilo Uberto Decembrio
Familio
Infanoj Pier Candido Decembrio • Angelo Decembrio vd
Profesio
Okupo politikisto • verkisto • renesanca humanisto • historiisto • filozofo • tradukisto • humanisto • skribisto vd
Laborkampo humanismo • politiko • literaturo vd
Aktiva en Treviljo vd
vd Fonto: Vikidatumoj

Uberto Deĉembrjo (1350-1427) (naskiĝis en Vigevano, 1350 - mortis en Treviglio, en la 7-a de aprilo 1427) estis itala humanisto, tradukisto, politikisto, oratoro, hebreisto kaj filozofo, tradukinto de la Respubliko de Platono, amiko de Manuelo Krizoloras kaj Coluccio Salutati, aŭtoris sennombrajn oratoraĵojn, traktatojn kaj moralajn dialogojn. Li estis sukcedinto de Antonio Loschi kiel kanceliero de la duko de Milano.

Biografio

Li edziĝis al Katerina Marazzi, filino de fama kuracisto nomita Marazio, kiu donis al li kvar filaron: Modesto, Petrus Candidus, Paolo Valerio kaj Angelo Camillo. Li estis sekretario de Gian Maria Visconti, Duko de Milano, al kiu li dediĉis multenombrajn verkojn, kaj de Pietro Filargo di Candia, en 1404, estonta kontraŭpapo Aleksandro la 5-a.

Dum la periodo kiam li aktivis kiel sekretario de la familio Viskonti, Uberto Decembrio servis en la kortego de la imperiestro en Prago, sub la ordonoj de la Duko de Milano, kiu konkeris tian titolon, apogita de la imperiestro Venceslao la 1-a. En 1402, Gian Galeazzo mortis, kaj lia amiko Manuelo Krizoloras (1355-1415)[1] lasis Pavion dank'al politikaj ŝanĝoj okazintaj en Milano. En majo 1411, la kondotiero Faĉino Kane (1360-1412)[2] arestis Uberton, sekretarion de la duko Giovanni Maria. La familio de Uberto fuĝis al Ĝenovo, kaj ricevis helpon de la Familio Dorja. Faĉino Kane prenis al si la kontrolon sur la duklando de Milano. En oktobro 1418, la nova papo Marteno la 5-a, elektita dum la Koncilio de Konstanco, vizitis Milanon, dum sia vojaĝo inter Konstanco kaj Romo. Dum lia vizito Uberto elstariĝas kiel brila oratoro.

Inter la verkaro kiu supervivis lin troviĝas leteroj, folozofiaj traktatoj kaj civilaj temoj. Lia filo, Pier Candido, ankaŭ estis humanisto kaj heredis el la patro la oficojn kiujn li plenumis. Angelo Camillo, lia filo plej juna, studis kun Gasparino Barzizza kaj Guarino da Verona kaj sekve laboris en Ferrara, Napolo kaj Hispanio.

Verkoj

Literaturo

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. ↑ Personensuche
  2. ↑ Enciclopedia Italiana
  3. ↑ Ĉi tiu verko estis enluminurita de Tomasino Vimercate kaj apartenis al Jozefo Bonaparte, kiam li estis en Hispanio, en la 21-a de junio 1813. Poste ĝi estis donacita al la Duko de Wellington.
  4. ↑ Enciclopedia Italiana


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.