Tujeno
Plata kemia strukturo de la α-Tujeno
Plata kemia strukturo de la ß-Tujeno
Plata kemia strukturo de la Sabineno
Alternativa(j) nomo(j)
Kemia formulo
C10H16
CAS-numero-kodo3387-41-5

beta-tujeno

ChemSpider kodo21865693
PubChem-kodo520384
Fizikaj proprecoj
Aspektosenkolora likvaĵo
Molmaso136.234g·mol-1
Denseco0.935g cm−3
Refrakta indico 1,4472
Ekflama temperaturo33.6 °C
GHS etikedigo de kemiaĵoj[1]
GHS Damaĝo-piktogramo
02 – Treege brulema
GHS SignalvortoAverto
GHS Deklaroj pri damaĝojH226, H317
GHS Deklaroj pri antaŭgardojP210, P233, P240, P241, P242, P243, P261, P272, P280, P302+352, P303+361+353, P321, P333+313, P363, P370+378, P403+235, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Tujeno estas natura organika kombinaĵo klasita kiel unuterpeno. Ĝi trovatas en la esencoleoj de pluraj plantoj, kaj forte kontribuas kun la odoro de kelkaj herboj tia kia la Ĝardena satureo. La vorto tujeno ordinare rilatas al la α-tujeno. Iu malpli konata kemie rilatita izomero kun duoblaj ligiloj konatas kiel β-tujeno (aŭ 2-tujeno). Alia konata izomero konatas kiel sabineno.

Historio

Tujeno trovatas en la Ĝardena satureo

Kvankam tujeno estis unue preparita de Lev Ĉugajev (1873-1922), en 1900, la okazejo de la tujeno en naturo estis unue observita de John Lionel Simonsen, en 1923, kiam oni konstatis ke ĝi estas konstituanto ĉeestanta en la terpena frakcio de la oleo derivita el la gumo-rezino de la Boswellia serrata.

Leono Ĉugajevo rimarkis ke okaze de distilado de la metila ŝantato de la tujila alkoholo, iu miksaĵo de hidrokarbonidoj estiĝis kiu povas separiĝi en du ĉefaj frakcioj kies bolpunktoj estas 147.5 °C-149.5 °C kaj 152°C-152.5°C. La lasta frakcio, kiu formiĝis per larĝaj kvantoj, estis nomita α-tujeno kaj la antaŭa β-tujeno.

Samtempe Ivan Kondakov (1857-1931) kaj Skworzov preparis α-tujenon per forigo de hidrogena klorido el la tujila klorido kaj ankaŭ per la ŝantata metodo de Ĉugajevo. La postaj eksperimentoj faritaj de Kondakov kaj Skŭorcof kaj tiuj de Ĉugajevo kaj Aleksandro Vasiljeviĉ Fomin (1869-1953) elmontris ke la hidrokarbonidoj tiele estigitaj estis miksaĵo de izomeroj kaj strukturaj kaj stereaj.

Per malkomponiĝo de la likva metila ŝantato de la tujila alkoholo, Ĉugajevo kaj Fomino preparis tion, kion ili konsideris kiel la pura α-tujeno.[2]

Literaturo

Izomeroj de la tujeno

Kunrilataj kemiaĵoj

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. ↑ PubChem
  2. ↑ The Terpenes Volume II The Dicyclic Terpenes, Sesquiterpenes and their ...


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.