 Kiel legi la taksonomion | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Trikolora egreto | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Egretta tricolor (Statius Muller, 1776) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 Flave reproduktejoj, blue vintrejoj kaj verde la tutan jaron. Flave reproduktejoj, blue vintrejoj kaj verde la tutan jaron. | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||||
La Trikolora egreto (Egretta tricolor) iam konata en Nordameriko kiel la Luiziana ardeo, estas malgranda birdospecio de la familio de Ardeedoj.
Disvastiĝo
Ĝi estas specio de birdoj el la golfaj ŝtatoj de Usono kaj norda Meksiko suden tra Centrameriko kaj Karibio al centra Brazilo kaj Peruo en ambaŭ oceanaj marbordoj amerikaj. Estas iome da postreprodukta disiĝo al tre fora nordo de la nestuma teritorio. Temas pri migranta birdospecio.
La reprodukta habitato de la Trikolora egreto estas subtropikaj marĉoj, mangrovejoj kaj lagunoj. Ĝi ĉeestas marbordajn teritoriojn
Aspekto
Tiu specio estas 56 al 76 cm longa, kaj havas enverguron de 96 cm.[1] La iome pli granda masklo pezas 415 g averaĝe, dum la ino averaĝas 334 g.[2] Ĝi estas mezgranda, longkrura, longkola ardeo kun longa pinteca flaveca aŭ grizeca beko kun nigra akra pinto. La relative mallongaj kruroj kaj piedoj estas malhelaj ĉu grizaj aŭ flavecaj kaj rozkoloriĝas por la reprodukta sezono. Ankaŭ la beko kolorŝanĝas tiam al blua.
Plenkreskuloj havas bluecgrizajn kapon, kolon, dorson kaj suproflugilojn, kun blanka vertikala bendo laŭlonge de la antaŭa kolo. Ankaŭ la ventro kaj la subflugiloj estas blankaj. La suba makzelo estas pli flaveca kaj ĉefe la bridoj ĝis la ĉirkaŭokulo (la irisoj estas pli oranĝecaj kun pli ruĝaj bordoj) estas tre flavaj al flavoranĝaj. Ankaŭ la komenco de la blanka kolbendo estas flaveca al sablokolora. Tio estas la tri koloroj (griza, blanka kaj flava) kio estas tialo por la kaj komuna nomo kaj por la latina scienca nomo. En reprodukta plumaro, ili havas longajn bluecajn fadenecajn plumojn en la kapo kaj en la kolo, kaj pli sablokolorajn en la dorso. Ambaŭ seksoj estas similaj.
Tiu specio flugas, kiel plej ardeoj, havante falditan kolon kaj etendajn iome pendantajn krurojn.
Ĝi estas silentema, sed elsendas nazecan kaj raŭkan voĉon por ekflugo.
Subspecioj
- Egretta tricolor occidentalis (Huey, 1927)
- Egretta tricolor ruficollis Gosse, 1847
- Egretta tricolor tricolor (Statius Muller, 1776)
Kutimaro kaj ekologio
Temas pri specio tre solema dumtage, sed dumnokte ripozas komunume en komunaj ripozejoj kun samspecianoj aŭ aliaj ardeoj. Ĉe manĝareoj ĝi estas teritoriema kaj forpelas energie entrudulojn, ĉu samspecianoj aŭ ne. Kiel ĉe multaj ardespecioj, ankaŭ tiu ĉi dediĉas multan tempon al plumaranĝado.
Ili povas vivi ĝis 17 jarojn.
Manĝo
La Trikolora egreto gvatas sian predon en neprofunda akvo aŭ pli profunda akvo (ĝis la ventro), ofte kurante dume. Ili manĝas fiŝojn, krustulojn, reptiliojn, kaj insektojn. Tiu specio povas uzi la teknikon de la ombrelmanĝo, same kiel la Nigra egreto.
Reproduktado
La reprodukta habitato de la Trikolora egreto estas subtropikaj marĉoj. Ili nestumas en kolonioj, ofte kun aliaj ardeoj, kutime sur platformoj el bastonetoj en arboj aŭ arbustoj. La masklo ekkonstruas la neston je 2 aŭ 3 metroj supergrunde. La ino finkonstruas el bastonetoj kovritaj el herbo kaj folioj. En ĉiu ovaro la ino demetas 3–4 bluecajn ovojn tipe. Ambaŭ gepatroj kovas laŭvice dum tri semajnoj. Dum pliaj 35 tagoj la gepatroj nutras la idojn per regurgitado.
Bildaro
_RWD5.jpg.webp)
Flugo
Junulo
Dumfluge montrante blankan ventron kaj flavajn nudajn partojn
Montrante bluan bekon dum la reprodukta sezono
Ombrelkapte
Referencoj
Literaturo
- BirdLife International (2008). Egretta tricolor. En: IUCN 2008. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 9a Februaro 2009. Kriterioj kial tiu specio estas Malplej Zorgiga.
- Detala priskribo En la franca
- Hilty, Birds of Venezuela ISBN 0-7136-6418-5
- "National Geographic" Field Guide to the Birds of North America ISBN 0-7922-6877-6
- Stiles kaj Skutch, A guide to the birds of Costa Rica ISBN 0-8014-9600-4
- National Geographic Society: Field Guide to Birds of North America. 3. Aufl. Washington D.C. 1999, ISBN 0-7922-7451-2.
- David Sibley: The North American Bird Guide. Pica Press, London 2000, ISBN 1-873403-98-4.
Eksteraj ligiloj
- Tricolored Heron, Trikolora egreto - Egretta tricolor - USGS Patuxent Birdidentigejo
- Tricolored Heron, Trikolora egreto, Speciinformaro - Laboratorio Cornell de Ornitologio
- Tricolored Heron, Trikolora egreto, Informaro kaj fotoj - Suddakotaj Birdoj kaj Birdumo
- Kampogvidilo ĉe Flickr
- Tricolored Heron, Trikolora egreto, Birdosono Arkivigite je 2012-10-08 per la retarkivo Wayback Machine
| ||||||||||||||||||