The Terminal (La terminalo) filmita en la jaro 2004 estas filmo de reĝisoro Steven Spielberg.^[1][2]

La filmo temas pri orienteŭropano (Viktor) kiu estas retenita en la terminalo de la Internacia Flughaveno John F. Kennedy kiam oni rifuzis al li eniri Usonon kaj samtempe li ne rajtis reveni al sia devenlando pro okazinta militista puĉo tie.

La filmo estas parte inspirita de la vera rakonto de la 18-jara restado de la irana rifuĝinto Mehran Karimi Nasseri en Terminal 1 de la Flughaveno Parizo-Charles-de-Gaulle, Francio, de 1988 ĝis 2006. En 1988 Mehran Karimi Nasseri flugis de Bruselo al Londono tra Parizo. Tamen, li estis resendita al Parizo ĉar li perdis sian dokumenton pruvanta sian statuson de rifuĝinto^[3]. Mehran Karimi Nasseri vivis en la transithalo de Terminalo 1 en la flughaveno Paris-Charles de Gaulle ĝis 2006, post kiam Francio neis al li eniron.

Кракожия

Krakow (Кракожия) estas fikcia lando, kreita por la filmo, kiu tre similas al iama Soveta Respubliko aŭ Orientbloko ŝtato. La preciza loko de Krakozhio estas konservita intencite neklara en la filmo, aliĝante al la ideo de Viktor esti simple orienteŭropa aŭ de iama sovetia respubliko. La filmo prezentas sufiĉe precizan bildon de la procezo de naturalisma dualingva akiro, laŭ lingvisto Martha Young-Scholten. La ĉefrolisto Tom Hanks parolas la bulgaran kiel sia indiĝena krakozhia, sed en unu sceno en kiu li helpas ruslingvan pasaĝeron kun doganrilata temo, li parolas konstruitan slavan lingvon similan al la bulgara kaj la rusa^[4].  Kiam Viktor aĉetas gvidlibron de Novjorko kaj en la angla kaj en sia denaska lingvo por kompari la du versiojn kaj plibonigi sian anglan, la libro kiun li studas estas en la rusa.

Intriga resumo

Victor Navorskij (Tom Hanks) alvenas al Internacia Fluĝaveno Kennedy en Novjorko kun celo nekonata (direkte al la fino de la filmo, oni malkovras ke lia celo estis kompletigi la kolekton de aŭtografoj de ĵazistoj de lia patro kiu forpasis). Lia patro revis atingi la aŭtografojn de ĉiuj 57 muzikistoj kiuj li admiris, kiam fakte mankas al la kolekto nur la lasta aŭtografo de la saksofonisto Benny Golson).

Sur lia alteriĝo, li subite malkovras ke lia pasporto fariĝis kontraŭleĝa sekvante revolucion kiu ekis en lia patrujo de Carcassonne. Pro la situacio Navorskij ne povas eniri Usonon, sed li ankaŭ ne povas reveni al sia lando pro la interna milito.

Navorski, kiu ne parolas la anglan, komencas amikigi la flughavenlaboristojn kiuj komencas scii lian rakonton. Li eĉ ricevas provizoran laboron kiel konstrulaboristo en la fluĝaveno por 19 USD hore. Li enamiĝas al stevardino Amelia Warren (Catherine Zeta-Jones) kaj provas igi ŝin ĉesigi ŝian amaferon kun edziĝita viro, kaj en lia bonvolemo helpas ĉiujn fluĝavenlaboristojn kia ajn li povas. La nurunua kiu provas malfaciligi la vivon de Navorskij estas doganoficialulo Frank Dixon (Stanley Tucci).

Post 9 monatoj en la pasaĝerhalo Navorskij ricevas mesaĝon, ke la milito en sia lando finiĝis kaj li rajtas reveni al sia patrujo. La fluĝavenlaboristoj, kiuj jam konas la strangan vojaĝanton, scias, ke la celo de lia alveno al Novjorko estis akiri la lastan aŭtografon de la respektata ĵazisto por la memora de lia paĉjo. Li ricevas specialpermeson de Amelia por vojaĝi en la urbon por unu tago, sed por igi ĝin uzebla li bezonas la permeson kaj subskribon de Dixon. Post kiam Dixon rifuzas subskribi, li ricevas la uniformon de unu el la doganistoj kiuj "prenas okulon ekstere" kaj permesas al li eliri en la grandurbon dum kelkaj horoj. Ĉe la elirejo Navorskij haltigas taksion kaj petas al li konduki lin al hotelo en la grandurbo, kie li jam scias ke Benny Golson estos trovita.

Navorskij eniras la hotelon kun la foto de Golson kaj trovas lin dum finaj provludoj por spektaklo. Laŭ li peto Golson donas sia aŭtografion - tiel kompletigante la kolekton - kaj Navorskij revenas al la taksio. Enirinte la taksion, demandite, kio estas lia celo, li diras al la ŝoforo: "Mi iras hejmen".

Vidu ankaŭ

• Lost in Transit (1993), franca filmo ankaŭ inspirita je Mehran Karimi Nasseri.

Referencoj