En elektra inĝenierio, termistoro^[1] estas rezistilo, kies rezistanco varias laŭ ĝia temperaturo. Eblas trovi ĝin sun divesaj formoj: perlo, disko, tubeto kaj aliaj.

Priskribo

PTK termistoro

NTK termistoro

Termistoro estas rezistilo, kies rezistanco ${\displaystyle R(T)}$ kiel funkcio de la temperaturo ${\displaystyle T}$ ne estas konstanta. Ĉe referenca temperaturo ${\displaystyle T}$, la temperatura koeficiento ${\displaystyle k}$ estas la gradiento de tiu kurbo:

${\displaystyle k(T)={\frac {\mathrm {d} R}{\mathrm {d} T}}}$.

Laŭ la signo de la temperatura koeficiento, termistoroj klasifikiĝas en du tipojn:

• Pri pozitiv-temperatur-koeficienta termistoro (PTK), la temperatura koeficiento estas pozitiva: ju pli varma, des pli rezistiva.
• Pri negativ-temperatur-koeficienta termistoro (NTK), la temperatura koeficiento estas negativa: ju pli malvarma, des pli rezistiva.

La temperatura koeficiento de rezistanco estas difinita jene:

${\displaystyle \alpha _{T}(T)={\frac {\mathrm {d} \ln R}{\mathrm {d} T}}={\frac {1}{R}}{\frac {\mathrm {d} R}{\mathrm {d} T}}}$.

Ĝi estas samsigna kiel ${\displaystyle k}$.

Uzoj

Termistoroj havas diversajn utilojn:

• Temperatursentilo: la temperaturo influas la termistoran rezistancon, kiu estas facile elektre mezurebla.
• Kurentolimigilo: kiam la kurento troiĝas, la termistoro varmiĝas kaj plirezistiviĝas, limigante la kurenton.
• Memreganta hejtilo.

Historio

La termistoro estis unue malkovrita en 1833 de Michael Faraday, kiu rimarkis ke arĝenta sulfido (Ag₂S) estas, moderntermine, negativ-temperatur-koeficienta termistoro.

Samuel Ruben inventis la unuan komerce industrie uzeblan termistoron en 1930. Poste, termistoroj vaste ekuziĝis industrie dum la 1930-aj jaroj.

La nomo “termistoro” devenas de term- (greka radiko signifanta varmon) kaj resistor (anglalingve “rezistilo”).

Piednotoj

Eksteraj ligiloj

• Kristály, Tibor. Rezistiloj (esperante) (2020-03-18). Arkivita el la originalo je 2020-11-25. Alirita 2020-09-22.