La Templa Lernejo (angle Temple School (1834-ĉ.1841) en Bostono, Masaĉuseco, Usono, estis fondita de Amos Bronson Alcott en 1834, kaj prezentis instruan stilon bazitan sur konversacio. Instruistoj laborantaj en la lernejo inkludis Elizabeth Peabody kaj Margaret Fuller. Alcott estis fundamente kaj filozofie kontraŭa al korpa puno kiel rimedo disciplinigi studentojn; anstataŭe, li ofertis sian propran manon por ofendi studenton, dirante, ke ĉiu misfunkciado estas la respondeco de la instruisto. La honto kaj kulpo enkondukita de tiu metodo, li kredis, estis multe pli alta ol la timo instigita de korpa puno; kiam li uzis fizikan "korektadon" li postulis, ke la studentoj unuanime subtenu ĝian aplikadon, eĉ inkludante la studenton esti punita.

Kiel asistantoj en la Templa Lernejo, Alcott havis du junajn virinojn, kiuj poste estis konsiderataj inter la plej talentaj verkistoj de Usono de la 19-a jarcento, Elizabeth Palmer Peabody, 30-jaraĝa kaj 26-jaraĝa Margaret Fuller, kiu estis instruistino dum 1836-37; kiel studentoj li havis infanojn de la Bostonaj intelektaj klasoj, inkluzive de estonta verkisto Josiah Phillips Quincy, nepo de la prezidanto de la Universitato Harvardo, Josiah Quincy III. La metodoj de Alcott ne estis bone ricevitaj; multaj legantoj trovis siajn konversaciojn pri la Evangelioj proksime blasfemaj, kelkaj mallongaj sed sinceraj diskutoj kun la infanoj koncerne naskiĝon kaj cirkumcidon estis konsideritaj obscenaj kaj multaj el liaj ideoj estis denigrigitaj kiel ridindaj. La influa konservativa unitaria Andrews Norton, voĉa kontraŭulo de Transcendentalismo, mokis la libron kiel unu-trian blasfemon, trian obscenecon, kaj la ceteran sensencaĵon. La lernejo estis vaste denuncita en la gazetaro, kun nur kelkaj disaj subtenantoj, kaj Alcott estis malaprobita de la plej multaj publikaj opinioj. La polemiko kaŭzis ke multaj gepatroj forigis siajn infanojn el la lernejo.