Svatobořice-Mistřín
germane Swatoborschitz-Mistersing
municipo
Preĝejo de Ĉielvizito de Virgulino Maria el la jaro 1743
Flago
Blazono
Oficiala nomo: Svatobořice-Mistřín
Ŝtato Ĉeĥio Ĉeĥio
Regiono Sudmoravia regiono
Distrikto Distrikto Hodonín
Administra municipo Kyjov
Historiaj regionoj Moravio, Grandmoravia imperio
Montaro Kyjova montetaro
Situo Svatobořice-Mistřín
 - alteco 193 m s. m.
 - koordinatoj 48° 59′ 01″ N 17° 05′ 42″ O / 48.98361 °N, 17.09500 °O / 48.98361; 17.09500 (mapo)
Areo 23,11 km² (2 311 ha)
Loĝantaro 3 527 (2023)
Denseco 152,62 loĝ./km²
Plantaro Vina vito
Horzono MET (UTC+1)
 - somera tempo MET (UTC+2)
Poŝtkodo 696 04
NUTS 3 CZ064
NUTS 4 CZ0645
NUTS 5 CZ0645 586625
Katastraj teritorioj 2
Partoj de municipo 2
Bazaj setlejunuoj 2
Situo enkadre de Ĉeĥio
Situo enkadre de Ĉeĥio
Situo enkadre de Ĉeĥio
Vikimedia Komunejo: Svatobořice-Mistřín
Retpaĝo: www.svatoborice-mistrin.cz
Portalo pri Ĉeĥio

Svatobořice-Mistřín (germane Swatoborschitz-Mistersing) estas municipo en distrikto Hodonín, en Sudmoravia regiono en Ĉeĥio situanta 4 km sudokcidente de Kyjov. La municipo konsistas el du partoj, Svatobořice kaj Mistřín. Vivas ĉi tie 3 527 loĝantoj (2023).

La najbaraj municipoj de la setlejo estas Strážovice, Sobůlky, Skoronice, Šardice, Hovorany, Milotice, Dubňany kaj Kyjov.

Historio

La municipo estiĝis en la jaro 1964 per unuigo de du memstaraj vilaĝoj Svatobořice kaj Mistřín, el kiuj ĉiu havas sian propran historion. Svatobořice unuafoje menciiĝas en la jaro 1349, kiam Bolek el Otaslavice vendis parton de la vilaĝo al Markvart el Morkovice.

Mistřín estas menciata en la jaro 1228 kiel posedaĵo de monaĥejo Velehrad.

Loĝantaro

Evoluo de nombro de loĝantoj
La datoj devenas el datumbazo de Vikidatumoj


JaroLoĝantoj
18691 724
18801 861
18901 969
19002 337
19102 686
19212 964
JaroLoĝantoj
19303 823
19503 069
19613 521
19703 593
19803 646
19913 486
JaroLoĝantoj
20013 483
20143 566
20163 564
20173 531
20183 548
20193 538
JaroLoĝantoj
20203 530
20213 394
20223 466
20233 527

Memorindaĵoj

  • Malfrue baroka preĝejo de Ĉielvizito de Virgulino Maria el la jaro 1743
  • Sonorilejo el la jaro 1719 kun sunhorloĝo
  • Du ŝtonaj kapoj kun aspekto de romia dio Jano
  • Statuo de sankta Floriano el la jaro 1745
  • Internejo el la unua kaj la dua mondmilito. La 7-an de oktobro 2017 estis sur ĝia loko malfermita monumento kaj muzeo.[1]

Pluaj fotoj

Referencoj

  1. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2021-09-08. Alirita 2021-09-08.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.