La soifanta falĉilisto, oleo de la belga pentristo Charles Soubre.
Soifo de William-Adolphe Bouguereau (1886).

La soifo estas la deziro trinki likvojn, kaŭzita de la baza instinkto de homoj aŭ animaloj al trinkado. Ĝi estas esenca mekanismo de regulado de la enhavo de akvo en la korpo kaj unu de la unuaj simptomoj de dehidratiĝo. Ĝi okazas pro manko de hidratiĝo aŭ pro pliiĝo de la koncentriteco de mineralaj saloj.

Se la volumeno de akvo de la korpo malaltiĝas el ia sojlo, aŭ la koncentriteco osmoza estas tro alta, la cerbo kondukas al soifo. Se la dehidratiĝo pluas, povas okazi granda kvanto de problemoj; plej ofte asociaj kun problemoj neŭrologiaj aŭ renaj.

Laŭ PIV en dua signifo kaj kiel metaforo soifo povas rilati al forta deziro pri io ajn, ne nepre al trinkado.[1]

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. ↑ Alirita la 2an de Januaro de 2017.

Bibliografio

  • Fish LC, Minaker, KL, Rowe JW. Altered thirst threshold during hypertonic stress in aging man. Gerontologist 1985;25:A1189.
  • Ferry M, Hininger-Favier I, Sidobre B and Mathey MF. Food and fluid intake of the SENECA population residing in Romans, France. J. Nutr. Health Aging. 2001;5:235-7.
  • Haveman-Nies A, de Groot LC and Van Staveren WA. Fluid intake of elderly Europeans. J. Nutr. Health Aging. 1997;1:151-5.
  • Volkert D, Kreuel K, Stehle P. Fluid intake of community-living, independent elderly in Germany - a nationwide, representative study. J Nutr Health Aging. 2005;9:305-9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.