| Slavnica | |
| hungare: Szalonca | |
| municipo | |
| Oficiala nomo: Slavnica | |
| Lando |  Slovakio |
|---|---|
| Regiono | Regiono Trenčín |
| Distrikto | Distrikto Ilava |
| Historia regiono | Supra Hungarujo |
| Montaro | Blankaj Karpatoj |
| Rivero | Košariský potok |
| Situo | Slavnica |
| - alteco | 236 m s. m. |
| - koordinatoj | 48° 59′ 54″ N 18° 10′ 49″ O / 48.99833 °N, 18.18028 °O (mapo) |
| Areo | 7,81 km² (781 ha) |
| Loĝantaro | 848 (31.12.2011) |
| Denseco | 108,58 loĝ./km² |
| Orogenenezo montariĝo |
Považské podolie |
| Unua skribmencio | 1379 |
| Horzono | MET (UTC+1) |
| - somera tempo | MET (UTC+2) |
| Poŝtkodo | 018 54 |
| Telefona antaŭkodo | +421 42 |
| Aŭtokodoj | IL |
| NUTS | 557421 |
 Situo enkadre de Slovakio  Situo enkadre de Slovakio
| |
 Situo enkadre de Regiono Trenčín Situo enkadre de Regiono Trenčín
| |
 Vikimedia Komunejo: Slavnica | |
| Retpaĝo: www.slavnica.sk | |
 Portalo pri Slovakio | |
Slavnica (hungare Szalonca [salonca]) estas unuigita vilaĝo kaj municipo en Slovakio.
Situo
Slavnica situas laŭ dekstra bordo de Váh, laŭ traira flankovojo, laŭ fervojo Nová Dubnica-Lednické Rovne. Ilava troviĝas je 7 km.
Historio
La unua mencio okazis pri Szalonca/Slavnica en 1379 en formo "Zlaunicha", pri la najbara Vászka [vAska] en 1324 en formo "Wyschen". En 1784 loĝis en Szalonca 339 vilaĝanoj (67 familioj) en 63 domoj, en 1828 345 vilaĝanoj en 51 domoj. En 1784 loĝis en Vászka 129 vilaĝanoj (21 familioj) en 20 domoj, en 1828 114 vilaĝanoj en 17 domoj. La 2 vilaĝoj unuiĝis meze de la 19-a jarcento havanta la nomon Szlavnicz-Vaszka. Tiu nomo simpliĝis en 1899 al Szalonca. En 1910 laŭ la popolnombrado vivis tie 410 homoj, (slovakoj en majoritato, hungaroj en minoritato). Ĝis Traktato de Trianon la komunumo apartenis al Hungara reĝlando, al Trencsén (reĝa departemento), al distrikto de Púchov, poste al Ĉeĥoslovaka respubliko, dum la 2-a mondmilito kaj ekde 1993 al Slovakio. En 2001 vivis en Slavnica 852 homoj, (848 slovakoj).
Vidindaĵoj
- romkatolika baroka tombeja kapelo omaĝe al (Sepdolora) Dipatrino el la 18-a jarcento
- romkatolika preĝejo omaĝe al Johano Baptisto el la 12-a jarcento, en la 18-a jarcento barokiĝis
- sonorilostablo de 1921