Ledaj siteloj.
La sitelo estas akvorezista, vertikale cilindra, supre aperta ujo, supre kun duoncirkla tenilo. Oni uzas la sitelojn ekde antikva tempo origine por transporto de akvo el fonto aŭ puto al konstanta deponejo kiel akva kuvo aŭ barelo. Tiam oni faris ĝin el ligno aŭ ledo. Poste oni faris ĝin el daŭboj, metalo, tolo (ĉe fajrobrigadoj), nuntempe plasto.
La laboristoj iam ofte uzis ĝin por kunporti manĝaĵon en ĝi, kaj oni nomis ĝin "lunĉa sitelo". Pro la praktika uzo, la produktantoj ekproduktis specialajn sitelojn aŭ skatolojn por liveri la manĝaĵojn. vidu lunĉa skatolo.
La sitelo ankaŭ estis mezurunuo de 12-15 l.
Tipoj kaj esprimo
- melka sitelo
- akvositelo
- farbositelo
- feĉ-sitelo ĉe strata kloakfaŭko
- gis-sitelo ĉe malpeza industrio
- liftata, ligna sitelo
- mielsitelo
- pedala rubsitelo
- nutraĵ-sitelo ĉe bestobredado, bestotenado
- trinksitelo ĉe kortobirdaro
- puriga sitelo kun ŝvabrilo, (mopo) kaj elpremilo, (premtordilo).
Proverboj
- fali de sitelo en barelon (de malbona stato en ankoraŭ pli malbonan)
Vidu ankaŭ
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.