Sintagmo (el greka: σύνταγμα [syntagma], ‘aranĝo, kunordigo, grupigo —ordigita—’) laŭ PIV estas unuo kun difinita sintaksa funkcio kaj rezultanta de kunigo de du aŭ pluaj morfemoj; ĝi povas esti vorto (ekz. ilarojn) aŭ vortgrupo (ekz. en la mondo, nova sento).[1] Tiele la pli supra unuo estus frazo, dum la pli malsupra estus vorto kaj morfemo.
En frazo ĝi povas plenumi tre diversajn funkciojn, tiele en la mondo estus priloka sintagmo, nova sento estus subjekto ktp.
Notoj
- ↑ PIV, 2005, paĝo 1045.
Vidu ankaŭ
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.