Simon Musaeus
(1529-1576)
"Sententia de peccato originali", verko eldonita en 1572 fare de Simon Musaeus.
"Sententia de peccato originali", verko eldonita en 1572 fare de Simon Musaeus.
Persona informo
Naskiĝo 25-a de marto 1529[1]
en Vetschau, Germanio
Morto 11-a de julio 1576[2]
en Mansfeld, Germanio
Religio luteranismo vd
Lingvoj latina vd
Ŝtataneco Germanio vd
Alma mater Universitato de Rostock
Brandenburga Universitato Frankfurto
Universitato de Wittenberg
Profesio
Okupo teologo vd
vd Fonto: Vikidatumoj

Simon Meusel (1529-1576) estis germana protestanta teologo, superintendanto, pastro kaj reformisto. Simon Musaeus, talenta teologo, kiu verkis multajn ekzegetikajn, dogmajn, paŝtistajn kaj katekismajn verkojn, studis en Franfurto ĉe Odro kaj en Wittenberg. Tamen liaj gnesio-luteranaj sentemoj igis lin puŝi de unu posteno al alia, kaj li ofte estis en transiro.

Li aktivis kiel instruisto aŭ profesoro en pli ol dek malsamaj urboj en sia kariero kaj neniam restis en unu loko dum pli ol tri jaroj. Parto de lia daŭra heredaĵo en Luteranismo rezultis en lia teologia influo per familiaj ligoj. Lia pli maljuna filino Barbara edziniĝis kun Tilemann Heshusius (1527-1588) (4-an de februaro 1566).

Lia pli juna filino, Marie, edziniĝis al Daniel Hoffmann (1538-1611), poste eminenta lutera dogmatikisto el Helmstedt. La postiloj[3] de Musaeus pri la epistolaj lecionoj estis publikigitaj unue en 1573, unu jaron post kiam Simon Pauli la Maljuna (1534-1591) estis lanĉita sur la merkaton, kaj aperis en la sekvaj jaroj en diversaj formatoj.

Biografio

"Christliche Erklärung des Vaterunser", verko eldonita en (1558).
Richtige und reine Auslegung des Ersten Buchs Mosy, Magdeburg, 1576.

Simon Meusel devenis el kampara soraba familio. Li iris al la latina lernejo en Cottbus, en 1543 li vizitadis la Universitaton de Frankfurto ĉe Odro kaj en 1545/47 li enmatrikulĝis en Wittenberg. Inter 1547 ĝis 1549 li laboris kiel instruisto en Nurenbergo. Ordenita en Berlino, li unue transprenis la oficon kiel pastro en sia pli proksima hejmo en Fürstenwalde, en 1549 kaj poste en Grossen, sed li estis forpelita de la episkopo de Lebus.

Post la morto de Ambrosius Moibanus (1494-1554), li transprenis la postenon de pastro en la Preĝejo de Sankta Elizabeto en Vroclavo, sed pro lia severa naturo li ne povus resti tie por ĉiam. De ĉi tie li iris al Turingio kaj estis inspektoro en Gotha kaj Eisfeld (1557/58). Li ankaŭ estis pastro en la bohema urbo Psibor.

Ekde 1558 aktivinte kiel profesoro li sekvis al Jena ĝis 1561. En 1561 la gnesioluterano trovis por si taskon en Bremeno, kie Albert Hardenberg (1510-1574) okupis postenon antaŭ li. En 1562 li iris al Schwerin kiel kortega predikisto, kie li restis nur tri jarojn. La 12-an de julio 1563 li enskribiĝis en la Universitato de Rostock kaj la saman tagon en la teologia fakultato.

Li estis superintendanto en Gotha dum du jaroj kaj en Toruń por la sama tempolongo. En 1570 li estis nomumita ĝenerala superintendanto en Koburgo, li laboris dum kelka tempo en Brunsvigo kaj Soest, kaj neantaŭlonge kiel ĝenerala superintendanto en Mansfeld, kie li mortis.

La multflanka kaj talenta viro multe verkis. Li estas kunaŭtoro de la "Weimar Konfutationsbuch" ("Libro pri la Pontifika Refuto de Vejmaro") de 1559, li publikigis la dosierojn de la disputo inter Matthias Flacius (1520-1575) kaj Viktorino Strigelo (1524-1569).

Li turnis sin kontraŭ Flacius en lia "Sententia de peccato, quod non sit substantia" de 1572, redaktis la eklezian regularon de Gerhard Omcke (1500-1562) en Soest. Rimarkindas, ke li ankaŭ verkis librojn pri edifo, kiuj estis vaste uzataj, unu biblia komento, kaj ekzegeziaj kaj katekismaj verkoj.

Verkaro

Literaturo

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. ↑ CERL Thesaurus
  2. ↑ Deutsche Digitale Bibliothek
  3. ↑ Postilo: terminoj rilataj al bibliaj komentoj.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.