Esperanto

Kelkfoje la revuo pulbikigas informojn el Esperantujo. (ekzemplo -> Vidu ankaŭ)

Ekologio^[1]

• Ekde sia naskiĝo, la revuo estas presata sur reuzata papero.

• La presisto per kontrakto engaĝiĝis al laŭspeca kolektado de la rubaĵoj kaj reprilaboras la solvantojn uzatajn en ofseto.

• Ekspedado estas realigata per papera banderolo ĉirkaŭ la faldita revuo, kun adres-etikedo, kiu fiksas la banderolon. Tiel eblas ne uzi plastajn kovrilojn.

• La eldonkvanto de la revuo estas adaptata al la vendoj. De la komenco, la prizorgantoj rifuzis disvendi ĝin pere de la oficialaj retoj, kiuj devigas grandkvantan presadon por provizi la gazet-vendejojn, kun posta forĵetado de la nevenditaj ekzempleroj. Tial, la revuon oni ne povas aĉeti en kioskoj sed ĉefe abonante ĝin, kaj ankaŭ en pli ol 200 vendopunktoj (iuj librovendejoj, magazenoj "bio", kelkaj malgrandaj kvartalaj magazenoj respektaj al Homoj kaj Naturo), kaj ankaŭ ene de la asociaj retoj.^[2] La revuon oni renkontas ankaŭ en multaj ekologiaj foiroj (Primevère, Marjolaine,...) en kiuj la bonvolemuloj de la asocio aŭ legantoj deĵoras ĉe budo por prezenti la revuon kaj diskonigi librojn pri temoj ekologiaj, politikaj, sociaj, ktp.

• La ekzempleroj (800 kg monate en 2008) estas portataj helpe de manĉaretoj al la poŝtejo, 300 metrojn for, sen uzo de motorveturiloj.

Homaj rilatoj^[1]

• Malgraŭ la komplekseco de la administrado, plejparto de la revua enhavo estas prizorgata de bonvoluloj. Tiel, pli ol 1000 personoj subskribis artikolo(j)n en la 25 unuaj jaroj.

• Ankaŭ la bonvoluloj ĉeestas en la administra komitato, en la redakta komitato,... tio estas ĉirkaŭ 20 personoj, kiuj prizorgas la revuon.

• Ankaŭ bonvoluloj estas rubrikestroj (ĉ. 20) : temas pri homoj aktivadantaj en iu kampo, kiuj relegas la rilatajn artikolojn, ilin korektas, kompletigas kaj proponas aliajn idevojojn. Du renkontiĝoj jare okazas inter ili kaj la redakta komitato.

• Bonvoluloj unufoje monate kolektiĝas en la sidejo por kune partopreni en la preparlaboroj de ekspedado, tio estas ĉ. 30 personoj, kiuj laboras dum du tagoj.^[3] Ankaŭ tio estas decido farita de la administrantoj : ekspedado farata de entrepreno ne pli kostus sed komuna preparado de la dissendotaj ekzempleroj estas momento, dum kiu povas renkontiĝi la administrantoj, legantoj, subtenantoj, ktp.^[4]

• Bonvoluloj helpas ankaŭ en tuta Francio por reklami pri la revuo (ĉ. 200 personoj).

• En 2008, sekve de financa krizo, pli ol mil personoj kontribuis en kolektado de mono kaj abonoj, cele savi la revuon.

• Dum farado de la raportaĵoj, plejofte tranoktado okazas ĉe gelegantoj aŭ pere de solidarecaj gastigaj retoj.

Laboro^[1]

• Temas pri partatempa laboro, kies daŭro estas limigita je 27h30 (komence 70 % el la devigaj 39 h). Reale pluraj salajruloj laboras malpli ol tiu limo.

• La hora pago estas sama por ĉiuj, sendistinge de la taskoj kaj de la servodaŭro (laŭ la principo : ĉiuj homoj havas nur unu vivon, do unu horo = unu horo). La salajro estas iom pli alta ol la laŭleĝa minimuma salajro.

• La postenoj de la salajritoj estas difinitaj tiamaniere, ke ĉiu havu grandan labor-aŭtonomecon. Ili inter si renkontiĝas por solvi la ĉiutagajn problemojn.

• La sidej-bontenaj taskoj estas dispartigitaj inter ĉiuj, same kiel la telefonrespondaj deĵoroj aŭ malfermado de la ricevitaĵaro.

• La presiston oni elektis ne nur pro lia aktivemula engaĝiĝo, sed ankaŭ ĉar temas pri malgranda strukturo, kiu ne ĉen-laborigas (kio memkompreneble influas la finan koston).

Pri mono kaj ne-mono^[1]

• Bankkonto de la revuo estas ĉe "La Nef", alternativa financa societo. Kiam estas mono pli ol necesa, ĝin la revuo ne investas en borson aŭ financan spekulaĵon.

• La monrimedoj de la revuo fontos je 90 % el la vendoj, je 9 % el donacoj, je 1 % el aliĝoj.

• La revuo ne ricevas subvencion, kaj sur ĝiaj paĝoj ne aperas pagitaj reklamoj. Nur reklam-interŝanĝoj kelkfoje enestas, plejofte kun simil-temaj revuoj aŭ foiroj.

• Ne ekzistas kopirajto pri la enhavo de la revuo : la informoj estas kopieblaj, ili ne konsistigas varon.

• La abunda dokumentaro estas dujare-prokraste transdonita al "Cedrats", Centro de dokumentado pri sociaj alternativoj. Pluraj miloj da libroj kaj revuoj tiel estas konsulteblaj.

• Kiel eble plej multe estas uzataj liberaj programaroj.

Sideja konstruaĵo^[1]

• La sidejo estas uzata de ĉ. 10 asocioj.

• Temas pri komuna posedaĵo, kun formo de franca "SCI" (Civila Domkonstrua Societo) kun kontribuaĵoj posedataj de ĉ. 120 homoj kaj dekoj da asocioj (uzantaj aŭ ne uzantaj la sidejon).

• Kontrakto estis farita por fiksi la rilatojn inter la posedanto (la "SCI") kaj la luprenanto (federacio de asocioj). Laŭ ĝi, la uzanto pagas ĉiujn kromluajn elspezojn (kolektado de rubaĵoj,...), inkluzive de tiuj, kiuj kutime estas pagataj de la posedanto, sed interŝanĝe, la uzanto ne pagas lumonon. Tiel, la uzanto pagas justan prezon kaj la posedanto (la "SCI") ricevas neniun profiton.

• Ene de la federacio de asocioj, la kotizoj estas ekvilibrigitaj : ĉiuj asocioj havas unu voĉon en la administra komitato, kia ajn estas ĝia grandeco ; la kotizo pagata de ĉiu el la asocioj estas libere fiksita laŭ la enspezoj de ĉiu.

• La ejon okupitan de Silence oni pligrandigis, komence de la jaroj 2000, per aĉeto de najbara apartamento. La restaŭrado de la loko tiam estis tute farita per uzo de sankongruaj materialoj.

• Elektro estas provizata de Enercoop (elektro-kompanio, kiu provizas nur per renovigeblaj energioj).

• La oficeja materialo estas aĉetata ĉe "la Maison de l'écologie" ("Domo pri Ekologio") aŭ ĉe "EcoBuro". Estas komuna uzado de la laboriloj : fotokopiilo, kunsida ĉambro, komputila reto...

• La komputilojn oni renovigas kiel eble plej malofte, tamen evoluo estas deviga, kun kelkjara prokrasto, pro problemoj de kongrueco.

• Papero estas reuzata por malnetoj. La grandaj kovertoj estas donitaj al "ACL", Atelieroj de Liberecana Kreado, kiuj ilin uzas por sendi siajn librojn.

• La rubaĵoj estas laŭspece dispartigataj en la rubujojn provizitajn de la urbo.