| Severo Ochoa | |||||
|---|---|---|---|---|---|
Nobel-premiito  | |||||
 | |||||
| Persona informo | |||||
| Severo Ochoa | |||||
| Naskiĝo | 24-an de septembro 1905 en Ḷḷuarca | ||||
| Morto | 1-an de novembro 1993 (88-jaraĝa) en Madrido | ||||
| Etno | Hispanoj vd | ||||
| Lingvoj | hispana vd | ||||
| Loĝloko | Hispanio vd | ||||
| Ŝtataneco | Hispanio • Usono vd | ||||
| Alma mater | Universitato Centra de Madrido • New York University School of Medicine • Komplutensa Universitato de Madrido • Instituto San Isidoro vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | kuracisto • universitata instruisto • biokemiisto • verkisto vd | ||||
| Laborkampo | biokemio • molekula biologio vd | ||||
| Doktoreca konsilisto | Otto Fritz Meyerhof vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Severo OCHOA de Albornoz [oĉOa] (Luarko, 24-an de septembro 1905 - Madrido, 1-an de novembro 1993) estis hispana sciencisto, ŝtatigita usonano en 1956. En 1959 li ricevis la Nobel-premion pri fiziologio aŭ medicino, kune kun la usonano Arthur Kornberg.[1]
Li interesiĝis por biologio, kaje centriĝis en la studo de la energia metabolo, kun speciala atento al la fosforiligitaj molekuloj.[2] Li studis en Glasgovo kaj Berlino.
En 1930 li revenis al Madrido por finigi sian doktorigan disertacion, kiun li defendis samjare. En 1931 li edziĝis al Carmen García Cobián kaj estis nomumita helpoprofesoro de Juan Negrín, sia ĉefa apogo antaŭ la sicenceduka instanco Junta de Ampliación de Estudios por kompletigi sian postdoktorigan edukon. En la London National Institute for Medical Research,li laboris kun sir Henry Dale en la studo de la vitamino B1, de la enzimo glioksalazo. Tiuj studoj estis la eko de grava intereso al la studo de la enzimoj kiu pluis ĉe dum lia tuta vivo, kaj okazigis revolucion en la studo de la intermeza metabolo.[3]
Referencoj
- ↑
- ↑ Grunberg-Manago, Marianne (1997). «Severo Ochoa. 24 September 1905–1 November 1993». Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society (43): 350-365. Konsultita la 1an de junio 2020.
- ↑ Ochoa, S. (1980). «The Pursuit of a Hobby». Annual Rev. Biochemistry (49): 1-30. Konsultita la 1an de junio 2020.
Bibliografio
- Gómez-Santos, Marino. Severo Ochoa. La emoción de descubrir. Madrid, Ediciones Pirámide, 1994.
- Gómez-Santos, Marino. Carta a Severo Ochoa. Madrid, Editores Médicos SA, 1997
- Gómez-Santos, Marino. Severo Ochoa (La enamorada soledad). Barcelona, Plaza-Janés, 2003.
- Gómez-Santos, Marino. Severo Ochoa y España. Madrid, Editorial Trotta-Fundación Alfonso Martínez Escudero, 2005.
- Gómez-Santos, Marino. Severo Ochoa. Biografía esencial. Madrid, Laboratorios Lilly, 2005.
| ||||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.