| Scienca Kulturcentro Ettore Majorana | ||
|---|---|---|
| organizaĵo | ||
| Geografia situo | 38° 2′ 16″ N, 12° 35′ 15″ O (mapo)38.0377812.58749Koordinatoj: 38° 2′ 16″ N, 12° 35′ 15″ O (mapo) | |
| Sidejo | Eriĉo, Sicilio | |
| ||
| Retejo | Oficiala retejo | |
La Centro por Scienca Kulturo Ettore Majorana (itale Centro di Cultura Scientifica Ettore Majorana mallongigita EMFCSC) estas scienca organizo, konata tra la mondo, fondita en Ĝenevo en 1962 kaj ekde 1963 en Eriĉo, Sicilio, de la fizikisto Antonino Zichichi, kiu ankaŭ estas ĝia prezidanto kaj nomata laŭ la sicilia fizikisto Ettore Majorana.
La ĉefa sidejo ekde 1963 estas en strato Guarnotti 26, en la antaŭa monaĥejo de Sankta Petro. Anstataŭe ĝi estas la loko por kursoj de la 1970-aj jaroj en la antaŭa monaĥejo de Sankta Domingo.
Aliĝinta al la INFN, ĝi financas la Internacian Lernejon de Sub-Nuklea Fiziko, ankaŭ prezidata de Antonino Zichichi. Dum la jaroj de la malvarma milito post CERN la centro Ettore Majorana estis loko kie renkontiĝis sciencistoj de Rusio kaj Usono. En ĉi tiuj jaroj 76 sciencistoj, kiuj partoprenis la kursojn, tiam ricevis la Nobel-premion post sia partopreno en la agadoj, kaj 49 estis jam Nobel-premiitoj.
En Eriĉo, la unua kerno de nova laboratorio estis establita per la mandato studi kampajn krizojn, kaj ne nur la du plej famajn (forceja efiko kaj ozono), sed entute 63. Ĉi tiu laboratorio nomiĝas "ILSEAT. "(Internacia Laboratorio por Scienca Inĝenierado kaj Altnivela Teknologio).
Ĝi inkluzivas 123 post-universitatajn lernejojn en ĉiuj kampoj de moderna scienca esplorado, kaj ankaŭ distribuas stipendiojn al meritantaj studentoj.