regnoglobo, krono.
Sceptro estas ornamita bastono aŭ stabeto, kiu simbolas potencon kaj dignecon de regantoj, uzata ĉe festoj.
Laŭ Francisko Azorín sceptro estas Luksa, valora bastono, arte prilaborita, uzata de regnestroj kiel signo de ilia indeco.[1] Li indikas etimologion el la greka skeptron (sceptro) kaj de tie la latina sceptrum.[2]
Historio
La sceptro estis praa simbolo ĉe grekoj kaj romianoj kaj diversaj tipoj eĉ ĉe la germanaj triboj (baculus, „longa bastono”; sceptrum, „mallonga bastono”).
Ĝia antaŭulo povis estis bastono de oldulo, stangeto de kuriero, hoka bastono de paŝtisto, poste el tio la episkopa bastono. La Karolidoj komence uzis longan bastonon, sed uzis ankaŭ la mallongan romian tipon. Surbaze de tio, oni uzis la du tipojn ekde la 10-a jc. ĉe la eŭropaj regantoj.
En plimulto de la eŭropaj landoj, la duan sceptron anstataŭis la regnoglobo, simbolizante la kosmon. La du tipoj de sceptro restis nur en Anglio, kiuj estas samlongaj sed unu havas fine krucon, la alia kolombon.
Bildaro
Sceptro de la Sankta Romia Imperio.
Reĝa sceptro de Boriso la 3-a de Bulgario
Notoj
- ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 181.
- ↑ Azorín, samloke.