En Judismo la Sanktaĵo de la Sanktaĵoj aŭ latinlingve: Sancta Sanctorum (hebrelingve: Qodesh ha-Qodashim) konstituis la plei sanktan areon, antaŭe de la tabernaklo poste de la Templo de Salomono, en kiuj estis konservita la Kesto de Interligo.[1]
Kiel en ĉiuj temploj de la antikvaj tempoj, ankaŭ en tiu hebrea, do, estis du ĉambroj la unua difinita “sanktaĵo” kaj la dua “Sanktaĵo de la sanktaĵoj”.
Hebreismo
Kovrita kaj/aŭ ĉirkaŭita per unu aŭ pluraj ruĝaj/violaj tolaĵoj, en ĝin povis eniri nur la ĉefsacerdoto, unufoje jare, dum la datreveno de la Jom Kipur, kun la incensa oferaĵo de la rita pekliberiĝo (Eliro 26, 33); li eldiris la biblian tetragramon, kies alfabetaj literoj estis konataj nur per dia revelacio.
La Sanktaĵo de Sanktaĵoj estis deigita pere de kurtenoj tendoj kaj kurtenoj el la cetero de la sanktejo; en de ĝi, sur la monto Morija troviĝis la supozita la ŝtono de la kreo de la mondo
En la unua Templo estis konservataj ankaŭ en la ĉambro de la Sanktaĵo de la Sanktaĵoj restaĵoj de la manao kaj, laŭtradicioj, ankaŭ la bastonoj de Moseo kaj Aaron.
Nova Testamento
La Nova Testamento la evangeliistoj Marko (15, 38), Mateo (27, 51), Luko (23, 45) rakontas ke la kurteno de la Templo rompiĝis. Tamen, kutime la evento ne estis, ĉe la plej granda parto de ekzegezistoj kaj teologoj, historie interpretita, sed teologie.[2]
Notoj
- ↑ Fulvio Di Giovambattista Il giorno dell'espiazione nella lettera agli Ebrei 2000 p. 24" 17a priskribas kiel neniu povis ĉeesti dum la efektivigo de la rito de la sango dum la tuta tempo de la ceremonio.
- ↑ La greka Biblio de la Septuaginto tradukis la esprimon “Sanktaĵon de la Sanktaĵoj” per "Holy of the Holies" (ἅγιον τῶν ἁγίων) sen la difina artikolo, sistemo kiu reproduktiĝis el la Vulgato rilate la Epistolo al la Hebreoj 9, 3. En la Vulgato legiĝas “sanctum sanctorum” kaj “sancta sanctorum”.
Bibliografio
- Katolikaj enciklopedioj:
- Enciclopedia_Cattolica
- Cathopedia
- Catholic_Encyclopedia