| San Miguel de Bernuy | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 40332 | ||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 136 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 7 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 41° 24′ N, 3° 57′ U (mapo)41.399444444444-3.9530555555556Koordinatoj: 41° 24′ N, 3° 57′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 835 m [+] | ||
| Areo | 18,32 km² (1 832 ha) [+] | ||
 | |||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo San Miguel de Bernuy [+] | |||
San Miguel de Bernuy [sanmiGEL deberNUi] estas municipo en la nordo de la provinco Segovio, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al komarko Tierra de Pinares (Pinartero) en la nordo de la provinco. La loknomo San Miguel de Bernuy estas etimologie komprenebla kiel Sankta Mikaelo de Bernuy, alude al iama setlejo, nune senhoma. Sankta Mikaelo aperas en la blazono super simbola akvo aludanta al la rivero Duratón kiu fluas ĉe la loĝloko.
_2.0.2_Fachada_Sur.png.webp)
Geografio
Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 18,32 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 138 loĝantojn. Ĝi perdis loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte preskaŭ 100 el la jaro 1991.
Ĝi distas 65 km de Segovio, provinca ĉefurbo kaj limas kun municipoj Valles de Fuentidueña, Fuentidueña, Tejares, Fuente el Olmo de Fuentidueña kaj Cobos de Fuentidueña. Ĝi estas ĉe la fino de la Akvorezervejo kaj natura loko Hoces del Duratón.
Historio
La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado. Frua mencio estis literumita kiel Sant Micael de Bernuille.
Aktualo
Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj, vitejoj, legomoj kaj terpomoj) kaj brutobredado (ŝafoj) kaj rilata komercado. Lastatempe kultura kaj rura turismo ekgravis (popola arkitekturo, historia heredo, piedirado).
De la historia pasinteco restis vizitindaj vidindaĵoj el kiuj menciindas la preĝejo de Sankta Mikaelo kun enorma gvatoturo de la 13-a jarcento kaj baroka fasado de la 18-a jarcento. Estas ankaŭ tri ermitejoj.