Rusao la 1-a estis reĝo de Urarto, kiu regis en la periodo de 730-714 a.K.

Filo kaj sukcedinto de Sarduro la 2-a, la surskriboj priskribas lin kiel kuraĝa militisto kaj granda konstruanto, fondinto de la nova urbo Rusaĥinli. Li rezignis pri la teritoriaj postuloj sur Sirio, sed pridubigas en Tabalo, lando de la maneoj, kaj en Musasir, ĉe la landlimo kiun li disputas kun Asirio. Devigata subpremi kelkajn provincajn ribelojn, li malpliigis la povon de la provincestroj.

Dum lia regata estas unuafoje menciataj la cimeraj hordoj, kiuj transriras Kaŭkazion kaj atakas la nordon kaj ĉirkaŭaĵon de la lago lago Urmia. Kiel konsekvenco de tiuj atakoj, la ekvilibro inter Urarto kaj Asirio rompiĝis favore de ĉi lasta, ĉar Sargono la 2-a atakis en la jaro 714 a.K, atingante decidigan venkon kaj Rusao sinmortigis pro la honto.