 Kiel legi la taksonomion | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ruĝeckola neĝopasero
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Montifringilla ruficollis (Blanford, 1871) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||||
La Ruĝeckola neĝopasero (Montifringilla ruficollis) estas malgranda paserina birdo de la familio de Paseredoj. Spite la scienca nomo, ĝi estas pasero kaj ne vera fringo.
Ĝi troviĝas en Ĉinio, Pakistano, Barato kaj Nepalo. Ties natura habitato estas moderklimata herbejo.
Ĝi estas iom simila al la Afgana neĝopasero kaj al la Davida neĝopasero. Ĝi havas tre brunan dorson tre striecan je nigro. La pugo kaj krono estas helbrunaj sen strieco sed la frunto estas blanka kiel ĉe la Blankapuga neĝopasero. Kiel ĉe la Afgana neĝopasero, ankaŭ la masklo de tiu specio montras tre markatan nigran maskon sed eĉ pli markatan kaj pli longan al la orelareoj kaj kiu pluas suben duoble al la gorĝo, tre kontraste inter tre blankaj mentono kaj vangoj. La plej karaktera kaj distinga eco de tiu specio estas ruĝecbruna larĝa strio kiu etendas el la orelareo ĉirkaŭante la vangojn al la kolflankoj, de kio venas kaj la komuna nomo kaj la latina scienca nomo kie ruficollis signifas pli malpli "de ruĝecbruna kolo". La subaj partoj estas blankaj kun helbrunaj nuancoj en flankoj. Beko kaj kruroj estas nigrecaj.
Oni agnoskas du subspeciojn kiuj estas la jenaj:
- isabellina (Stegmann, 1932) – nordo de Tibeta Altebenaĵo el orienta Kunlun Ŝan kaj Altun Ŝan orienten al okkcidento de Montoj Kilianoj.
- ruficollis (Blanford, 1871) – sudo kaj oriento de Tibeta Altebenaĵo orienten al centra Ĉinio (sudokcidenta Kinghajo kaj okcidenta Siĉuano), suden al norda Himalajo (norde Nepalo orienten al Sikimo).
Referencoj
- BirdLife International 2004. Montifringilla ruficollis. 2006 IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj. Konsultita la 26an de julio 2007.
Eksteraj ligiloj
- Bildo de Ruĝeckola neĝopasero Arkivigite je 2011-07-27 per la retarkivo Wayback Machine — Vincent van der Spek, Oriental Bird Club.
| ||||||||||||||||||