Simbolo | Valoro |
---|---|
Ⅰ | 1 |
Ⅱ | 2 |
Ⅲ | 3 |
Ⅳ | 4 |
Ⅴ | 5 |
Ⅵ | 6 |
Ⅶ | 7 |
Ⅷ | 8 |
Ⅸ | 9 |
Ⅹ | 10 |
Ⅼ | 50 |
Ⅽ | 100 |
Ⅾ | 500 |
Ⅿ | 1000 |
MMXXIV | 2024 |
La sistemo de romaj ciferoj (aŭ romanaj ciferoj) aperis ĉirkaŭ la jaro 800 a.K. ĉe etruskoj kaj ĝin uzis ankaŭ latinlingvaj romianoj. Anoj de la eŭropa kulturo ankoraŭ uzas ĝin por horloĝoj, datoj, monatnombroj, kaj jarcentoj, kaj por nomoj de seriaj moŝtuloj, kiel reĝoj, imperiestroj, kaj papoj.
Skribo
Skribi naturalajn nombrojn per romaj ciferoj, oni skribas ilin en vico, dume, se la granda cifero staras antaŭ malgranda, ili adiciiĝas, ekzemple, . Kontraŭkaze, oni subtrahas la malgrandan nombron de la granda, ekzemple, . La dua principo estas uzata nur por eviti kvarfojan ripeton de la sama cifero: kvardek, ekzemple, estas esprimita per , kaj ne per misa .
Plenumo de aritmetikaj operacioj per romanaj ciferoj estas maloportuna. Romianoj uzis abakon.[1]
Unikodo
Unikodo provizas specialaj signoj por la romaj ciferoj de 1 al 12, kaj apartaj signoj por 50, 100, 500, kaj 1000. Ili havas kodojn respektive
U+2160
al U+216F
majusklaj kaj
U+2170
al U+217F
minusklaj[2].
Vidu ankaŭ
Referencoj
- ↑ Menninger, Karl. (2013) Number Words and Number Symbols: A Cultural History of Numbers, trad. Paul Broneer (angle), p. 315. ISBN 978-0-486-31977-3.
- ↑ UnicodeSet. Unicode Consortium. Arkivita el la originalo je 2016-08-18. Alirita 2022-04-18.
Eksteraj ligiloj
- Ostermiller, Stephen. Roman Numeral Conversion Calculator and Self Test. Arkivita el la originalo je 2016-03-13. Alirita 2006-01-28.
|