| Resurekto | |
|---|---|
 | |
| literatura verko | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | Lev Tolstoj |
| Lingvoj | |
| Lingvo | rusa lingvo |
| Eldonado | |
| Eldondato | 1899 |
| Eldoninto | Niva |
| Ĝenro | filozofia fikcio • politika fikcio |
| Loko de rakonto | Rusia Imperio |
Resurekto (ruse Воскресение) estas romano de Lev Tolstoj, unue publikigita en 1899, ĝi estis lia lasta verko.
Tolstoj komence publikigis ĝin en la gazeto Niva kolektante monon por La Duĥoboroj. La romano temas pri la maljusteco de homaj leĝoj kaj la hipokriteco de instituciigita eklezio.
Vladimir Sapoĵnikov esperantigis la verkon el la rusa lingvo. Redaktis kaj enpaĝigis Aleksander Korĵenkov, ilustris Maria Baĵenova. La tradukaĵo aperis ĉe eldonejo Sezonoj en Jekaterinburgo en la jaro 2000 kiel volumo 6 de "Serio Rusa literaturo".
Resumo
La juna nobela soldato Dmitrij Ivanoviĉ Neĥljudov revenas gustumi dum momento la civilan vivon en vilaĝo proksime de Niĵnij Novgorod.
Li ĝuas agrablan vivon kun mondumaj akceptoj, siaj multaj amikoj, baldaŭa geedziĝo (aranĝita) kun filino de nobela familio kaj brila estonteco en la armeo. Sed dum lia restado li estas alvokita kiel ĵuriano de tribunalo, kio estas al li granda torturo tial ke unu el la akuzitoj estas lia unua amo, Ekaterina Maslova, kulpigita pro venenado, kaj finonta en Siberia malliberejo. Post kiam li allogis ŝin, li forlasis ŝin kaj li sentas sin respondeca ke li havigis al ŝi moron kiu kondukis al la vivo kiun ŝi travivis.
Akcepto kaj cenzuro
Ĝi estis treege atendita kaj estis tre sukcesa dum sia publikigado, kvankam pli malfrue ĝi ne atingis la famon de siaj antaŭuloj. Iuj recenzistoj taksis multajn el liaj roluloj unudimensiaj kaj akuzis Tolstoj-on ke li ne enprofundiĝis multe en detaloj.
La romano ankaŭ estis tre cenzurita kaj ne estis eldonita kompleta ĝis 1936. En Libro 2-a, la ĉapitro XXI[1] mencias la gejecon konsiderita kiel krimo en Rusio.[2] [3]
Adaptoj
La romano estis adaptita al operoj fare de aŭtoroj kiaj Franco Alfano, Ján Cikker aŭ Tod Machover kaj al kino per filmoj kiaj Resurrection (1927) de Edwin Carewe, tiu de Samuel Goldwyn kaj Rouben Mamoulian Ni revivu (1934) aŭ tiu de Miĥail Schweitzer en 1960. La lasta eble estas tiu de la fratoj Paolo Taviani kaj Vittorio Taviani por televido: Resurrezione (2001). Ankaŭ Resurrection, filmita en la jaro 1909 fare de reĝisoro D. W. Griffith, estas bazita sur la romano Resurekto.
Referencoj
Vidu ankaŭ
Fonto
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Resurrección (novela) en la hispana Vikipedio.
Eksteraj ligiloj
- Katalogo de Esperantomuzeo kaj Kolekto por Planlingvoj
- Katalogo de Heredaĵbiblioteko Hendrik Conscience : entajpu la vorton "resurekto".