qāf
IzoliteFineInterneKomence
ـﻖ ـﻘ

La qāf (arabe قاف, qāf) estas la dudekunua litero de la araba alfabeto. En la klasika araba ĝi reprezentas la fonemon /q/.[1] Tiele ĝi reprezentas sonon plozivan, uvularan kaj nevoĉan.

En la Abĝad-numeraloj ĝi havas la valoron de 100.[2]

En Esperanto ĝi estas kutime esperantigita per la litero "k", kaj ĝi aperas tiel interalie en la arabdevenaj vortoj burko, fakiro, Irako, Kataro kaj Korano.

Historio

La litero qāf derivas de la qop fenica, kiu rezultis en la q de la latina alfabeto kaj en la kuoppo (Ϙ) en kelkaj praversioj de la greka alfabeto.

Referencoj

  1. Corriente, Federico. (1980) “Lección 1.ª: Fonología”, Gramática árabe (hispane). Madrido: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura, p. 19–2. ISBN 84-7472-017-6.
  2. Corriente, Federico. (1980) “Lección 3.ª: Grafonomía”, Gramática árabe (hispane). Madrido: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura, p. 41–51. ISBN 84-7472-017-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.