Duklando Prusio

Vidu ankaŭ: Duklando Prusio

1525: Ekesto de Prusio: Albrecht von Brandenburg-Ansbach, Alta Majstro de la Germana Ordeno transformis la religian ŝtaton de la Germana Ordeno al sekulara, protestanta duklando Prusujo sub feŭda rego pollanda, laŭ interkonsento kun reĝo Sigismondo la 1-a de Pollando. La duklando Prusio havis proksimume la teritorion de la posta provinco Orienta Prusio.

La okcidenta najbaro de Duklando Prusio aŭ "Duka Prusio" estis "Reĝa Prusio", la posta provinco Okcidenta Prusio, ambaŭ posteuloj de la iama historia regiono "Prusio". ("Reĝa Prusio" estis ligita al la pola reĝo kaj ne konfuzendas kun la posta Reĝlando Prusio!) Ili ambaŭ estiĝis el la iama Ŝtato de Ordeno de germanaj kavaliroj, kaj estis forte germane dominitaj, kun minoritato pola kaj kaŝuba. Ĉirkaŭ 1525 ambaŭ la Duka kaj la Reĝa Prusio (escepte de Varmio) akceptis la Reformacion kaj iĝis protestantaj.

Brandenburgio-Prusio

Vidu ankaŭ: Brandenburgio-Prusio

1618: Prusion akiris la margrafoj de Brandenburgio, branĉo de la familio Hohencolernoj. En milito inter Svedio kaj Pollando, Prusio ŝanĝis lojalecon de Pollando al Svedio kaj denove al Pollando. En la traktato de Wehlau 1657 la pola reĝo Johano la 2-a Kazimiro cedis la suverenecon super Prusio al la princo-elektisto margrafo Frederiko Vilhelmo. La hohencolerna posedaĵo en la periodo inter 1608 kaj 1701 nomatas Brandenburgio-Prusio, ankoraŭ du disaj landoj regataj en persona unio.

Reĝlando Prusio

Vidu ankaŭ: Reĝlando Prusio

Ne konfuzu kun: Reĝa Prusio

1701: Duko Frederiko la 3-a kronis kaj nomis sin Frederiko la 1-a, reĝo en Prusio. Lia Prusio ampleksis nun la teritoriojn de la ĝistiamaj margraflando Brandenburgio kaj duklando (nun reĝlando) Prusio kaj kelkaj pli malgrandaj posedaĵoj. Formale la titolon reĝo li rajtis uzi nur en tiu (orienta) parto de la lando, kiu ne apartenis al Sankta Romia Imperio; en la okcidenta parto, ene de la imperio li ne estis reĝo, nur margrafo kaj princo-elektisto. Tamen ne-oficiale oni ekuzis la nomon "Prusio" jam por la tuta teritorio.

Frederiko 2-a

Precipe dum la regado de reĝo Frederiko 2-a (reg. 1740-1786) kaj pro liaj militoj la teritorio de Prusio esence pligrandiĝis.

1772: Dum la Dispartigoj de Pollando-Litovio, Prusio akiris Reĝan Prusion, kiu tiam fariĝis prusia provinco kun la nomo "Okcidenta Prusio". La iama Duka Prusio eknomiĝis "Orienta Prusio". Frederiko la 2-a nun regis la tutan iaman regionon "Prusio" kaj rajtis nomi sin "reĝo de Prusio" - antaŭ tio nur "reĝo en Prusio". Per la novaj landakiroj la du antaŭe disaj landopartoj nun estis interkonektitaj.

1807-1815: Dum la Napoleonaj militoj Prusio foje gajnis, foje perdis teritoriojn, sed fine ĉe la Viena Kongreso sukcesis akiri la grandajn kaj estonte (pro trovo de karbo) tre gravajn provincojn Rejnlando kaj Vestfalio.

1867-1871: Kverelante kun Aŭstrio-Hungario pri la ĉefa rango en Germanio, Prusio en la prusia-aŭstria milito venkis kaj fondis Nordgermanan Federacion en 1867. En 1871, post la francia-prusia milito, Prusio fariĝis la ĉefa potenco en la nova Germana Regno.

Respubliko kaj dissolviĝo

Prusio en la Vajmara Respubliko (1918-1933)

Vidu ankaŭ: Respubliko Prusio

Fariĝinte respubliko en 1918, Prusio dum la Vajmara Respubliko estis la demokratia fortikaĵo de la respubliko. En 1932 la regna registaro senpotencigis la prusan registaron, ĉar ĝi en balotoj ne ricevis parlamentan plimulton. Reganto fariĝis regna komisaro, tiel estis ankaŭ en la epoko de nacisocialismo. En 1947 la aliancanoj Britio, Francio, Sovetunio kaj Usono, asertante ke el Prusio devenis la "germana militismo", dissolvis Prusion.