| Plavnica | |
| hungare: Palonca, germane: Plausch | |
| municipo | |
.jpg.webp) Preĝejo en Plavnica | |
| Oficiala nomo: Plavnica | |
| Lando |  Slovakio |
|---|---|
| Regiono | Regiono Prešov |
| Distrikto | Distrikto Stará Ľubovňa |
| Historia regiono | Supra Hungarujo |
| Parto de | Ŝariŝo |
| Rivero | Poprad |
| Situo | Plavnica |
| - alteco | 530 m s. m. |
| - koordinatoj | 49° 16′ 28″ N 20° 46′ 46″ O / 49.27444 °N, 20.77944 °O (mapo) |
| Areo | 19,5 km² (1 950 ha) |
| Loĝantaro | 1 625 (31.12.2011) |
| Denseco | 83,33 loĝ./km² |
| Unua skribmencio | 1325 |
| Horzono | MET (UTC+1) |
| - somera tempo | MET (UTC+2) |
| Poŝtkodo | 065 45 |
| Telefona antaŭkodo | +421-52 |
| Aŭtokodoj | SL |
| NUTS | 526967 |
 Situo enkadre de Slovakio  Situo enkadre de Slovakio
| |
 Situo enkadre de Regiono Prešov Situo enkadre de Regiono Prešov
| |
 Vikimedia Komunejo: Plavnica | |
| Retpaĝo: www.obecplavnica.sk | |
 Portalo pri Slovakio | |
Plavnica (hungare Palonca germane Plausch [plaŭŝ]) estas vilaĝo kaj municipo en Slovakio.
Situo
Plavnica situas laŭ maldekstra bordo de Poprad (rivero), laŭ fervojo kaj ĉefvojo Poprad-Prešov. Stará Ľubovňa troviĝas je 8 km.
Historio
La unua mencio okazis pri la vilaĝo en 1325 en formo "Plawnich". En 1600 oni komputis 51 domojn, nobeldomon, lernejon, muelejon, templon kaj paroĥon. En 1787 1055 vilaĝanoj loĝis en 135 domoj, en 1828 1211 vilaĝanoj en 167 domoj.. En 1796 laŭ la tutlanda geografia libro taksis la vilaĝon duaklasa. Fine de la 19-a jarcento multaj migris al Ameriko. En 1910 laŭ la popolnombrado vivis en Palonca 1059 homoj, (plejparte slovakoj). Ĝis Traktato de Trianon la komunumo apartenis al Hungara reĝlando, al Sáros, al distrikto de Lipany, poste al Ĉeĥoslovaka respubliko, dum la 2-a mondmilito kaj ekde 1993 al Slovakio. Dum la socialismo la vilaĝo prosperis: en 1952 modernaj loĝdomoj, kulturdomo kaj sportejo konstruiĝis, post 2 jaroj ĝi ricevis elektran servon, en 1960 kaj en 1985 novaj lernejoj konstruiĝis. En 2001 vivis en Plavnica 1482 homoj, (1469 slovakoj).
Vidindaĵoj
- romkatolika frugotika preĝejo de 1325, en la 18-a jarcento barokiĝis, en 1817 renoviĝis
- romkatolika freŝa preĝejo omaĝe al Sepdolora Dipatrino de 2006
- klasikisma luterana preĝejo de 1806
- tombeja kapelo de 1826