kahelisto laboranta - metado de ceramikaj kaheloj sur strato.
Planko el mozaiko
Pargeto sur planko.

Planko estas malsupra ena faco de ĉambroveturilo, kiu estas malsupre, tio estas, sur kiu oni iras kaj sur kiu kuŝas kaj staras aĵoj. La malo estas plafono, tio estas la supra parto de ĉambro. Oni ne konfuzu plankon kun grundo (ne konstruita), kio oftas, ĉar en kelkaj lingvoj sama vorto utilas por ambaŭ disigendaj konceptoj.

Laŭ Francisko Azorín planko estas Plataĵo, kiu apartigas unu etaĝon de la alia.[1] Li indikas etimologion el la latina planca, el planus (plataĵo).[2]

Tavoloj de planko

Planko povas uzi neoftajn materialojn, kiel vitro, mozaiko aŭ aliaj artaj esprimiloj. Lastatempe oni uzas vitron por pontaj plankoj, kio permesas rigardi profunden.
  • betona plato aŭ ligna trabkonstruo
  • subplanko aŭ sablocementa tavolo
  • plankfaco

Materialoj de la plankfaco

Faco/kovraĵo de planko estas farita el multaj materialoj,ekzemple.

Pargeto sur planko.

Pargeto estas la plej prestiĝa varianto, sed en uzado ĝi estas la plej malbona, ĉar ĝi facile detruaiĝs pro akvo kaj eĉ pro portado de pezaĵoj sur la planko. Nuntempe ekzistas plastigitaj pargetoj sen tiuj problemoj.

Se planko estas metala, por ke ĝi ne estu tro glita ĝi ofte estas farita de specialaj metalaj folioj kun malglata faco.

Vidu ankaŭ

Notoj

  1. Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 167.
  2. Azorín, samloke.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.