Prahistoriaj kaj antikvaj restaĵoj

• 
  La menhiro de "Pierre Longue"

• La menhiro de Pierre-Longue aŭ de Perrain aŭ de Perrin (neolitika epoko): situanta sude de la muelejo de Quénouard, la menhiro de Pierre-Longue estas kvarca bloko alta je 4m. Antaŭ la kristanigo, la menhiroj ludis rolon en la religia vivo de la loĝantaroj. Ili simbolis la forton, la senmortecon kaj verŝajne la fekundecon.
• La ruinigita dolmeno de Pierre-Blanche, situanta inter la vilaĝo de Châtellier kaj tiu de la Guinois.
• Prahistoriaj restaĵoj de megalitoj, gallo-romiaj vilaoj kaj banejoj.
• Spuroj de fortikaĵoj en Châtellier, en Rochefort, en Riadun kaj en Motte-Marlin.
• Restaĵoj de menhirvico nomataj Pierres-Blanches (ŝtonoj blankaj): kvin ŝtonoj el blanka kvarco vicigitaj ĉe angulo de kampo (La kampo de "Meules") kovris trezoron gardatan de la blanka leporhundino. "La payenne", fantasta besto, plezuriĝis en siaj frenezaj kuroj, renversi la pasantojn. Alia legendo diras ke la Dipatrino iutage ŝpinis, portante la longan ŝtonon sur sia kapo kaj la blankajn ŝtonojn en sia antaŭtuko. Kiam ŝi kliniĝis por repreni sian falintan spindelon, la unua el tiuj ŝtonoj fale plantiĝis kaj la aliaj forflugis al la kampo de "Meules".
• La romia vojo de Nantes al Rennes kaj tiu de Angers al Carhaix.
• Megalita tombo kaj teramaso, situanta en la loko nomata les Landes, registrita en 1980 kiel monumento historia^[3].

Civila arkitekturo

• La kastelo de Mainténiac (17-a - 19-a jc). Tiu kastelo estis menciita ekde 1086 en la ĉartaro de la abatejo de Redon. Posedaĵo de Guillaume Guillou (en 1427), poste de familioj Challot (en 1544, en 1556), Chéreil (en 1668), Robinault (en 1728), Desclos senjoroj de La Molière (en 1754) kaj en la 19-a jc, de la familioj Leveil, Dréo, Simon, Pierre Delaitre, Delahaye kaj Fabre (en 1975). La privata kapelo estis starigita de François Chéreil en 1671. La nuna konstruaĵo estis starigita en la 17-a jc. La kastelo estis rearanĝita en la 19-a jc.
• La kastelo de Plessis-Bardoul, antaŭnelonge restaŭrita. Plessis-Bardoul posedis antaŭlonge juĝrajton. Tie, verŝajne, naskis Jacques Bardoul, kavaliro de la Ordeno de Sankta-Johano de Jerusalemo kaj defendanto de Rodiso kontraŭ Mehmedo la Dua en 1480. En 1340, la bieno de Plessis-Bardoult apartenis al Pierre de Neufville. De la 14-a ĝis la 19-a jc, ĝi estis la posedaĵo de la familioj Bardoult, Neufville (en 1427 kaj en 1562), le Ménager (en 1570), Tanouarn (en ĉ. 1641), Simon kaj d'Andigné (meze de la 18-a jc). Inter 1562 kaj 1598, La Plessis-Bardoult estis loko de protestantismaj ceremonioj kaj de kontraŭkatolikaj agoj. La nuna kapelo anstataŭis la antaŭan konstruaĵon konstruitan en 1600.
• La nobeldomo de Pont-Neuf (17-a - 18-a jc). Estis kapelo datiĝanta de 1709 kaj detruita en la 19-a jc. La "Pont-Neuf" ŝajnas estinta la loko de du bataloj, la unua en 578 (en kiu Guéroch, grafo de Vannes, venkis la frankojn de la reĝo Ĉilperiko la Unua), la dua en 843, kiam Erispoe kaj la grafo Lambert estis venkitaj de la frankoj de Rainald, grafo de Nantes.
• La nobeldomo de La Touche (16-a jc). Ĝi posedas privatan kapelon. Posedaĵo de la familioj Georges Godet senjoro de Ville-Harel (en 1589), Chereil, siroj de Minténiac, Chérel (en 1659) kaj de markizo de Marboeuf ;
• La nobeldomo de la Pungerais (16-a - 17-a jc). Posedaĵo de la familio Guillemot poste de la familio Chérel en 1679.
• La nobeldomo de Riadan aŭ Riadun. Mastrodomo de la ardezejoj de Riadun. Posedaĵo de la fraŭlinoj de Branbuan (Komence de la 20-a jc), de la familio Berhaud (1939) konservisto de la muzeo de Rennes, de la familio Beunet (1969), kaj de la familio Bertaŭ (ekde 2011).
• La nobeldomo de Trélan. Posedaĵo de la senjoroj de Trélan en 1375.
• La malnova nobeldomo de Perrain aŭ Perrin (16-a jc), situanta apud la menhiro de "Pierre-Longue". Posedaĵo de la familio Guillemot.
• La malnova nobeldomo de la Motte. Posedaĵo de la familio Trélan en 1660.
• La malnova nobeldomo de Perray. Posedaĵo de la familio Chérel en 1689.
• La malnova nobeldomo de Bois-Tenet.
• La puto de la nobeldomo de La Touche (16-a jc).
• La domo de la pordoj 'morlaises' (1607).
• Multaj forĝejoj ekzistis antaŭlonge sur la erikejo de Bagaron (12-a jc).
• La altforno aŭ forĝejoj de Plessis-Bardoult (18-a - 19-a jc), situanta en la loko nomata "Les Forges" (la Forĝejoj). Konstruita el ruĝa skisto, ĝi estis starigita en 1828 de Anne-Marthe Roland, grafo Onffroy. Dum la 19-a jc, la altforno estis nutrata per ferminaĵo de la erikejo de Bagaron^[4].

• 6 muelejoj el kiuj la akvomuelejoj de Macaire, de l'Ardouais (1740), de Quénouard, de la Huais, de Rolland.

• La ardezejoj de Riadun (18-a - 19-a jc).
• La libera lernejo por knaboj, apud la preĝejo, anstataŭis la malnova palacon de la Tonneraye, kiu apartenis en 1560 al la familio Chérel .
• La domo de la Houitière, nomata ankaŭ "la Ville Rouge", situanta en la vilaĝo de Châtellier.

Sakrala arkitekturo

• 
  La kalvario
• 
  La kalvario
• 
  La preĝejo "Saint-Pierre"
• 
  La kapelo de "Châtellier"

• La kalvario (14-a - 15-a jc) situanta sur placo de la urbodomo : unubloka kruco kun granda beleco. Kovrita per kvarfaca tegmento superata de kvadrata tureto kun sur ĉiu faco Trinitato, virgulino kaj du anĝeloj. Sur la fosto, bareliefe, sur ĉiu faco tri apostoloj supermetitaj kaj ŝirmataj en niĉoj kun rompita arko kaj gotikaj skriboj. La kruco estis klasita en 1908 kiel monumento historia^[5].
• La preĝejo Saint-Pierre (1884 - 1891), verko de la arkitekto Henri Mellet. La praa romanika preĝejo estis malkonstruita en 1892. La malnova preĝejo konsistis el romanika navo (triumfa arko, kun du flankaj altaroj, apartigis ĝin de la ĥorejo), el du flankaj navoj, el ĥorejo kun rekta absido kaj el du kapeloj. La ĥorejo, la flankaj navoj kaj la kapeloj datiĝis de la 16-a kaj de la 17-a jc. La ĥorejo, kiu estis renovigita en 1789, enhavis antaŭlongtempe la blazonŝildojn kaj la niĉtombojn de la prioroj de Pléchâtel.
• La malnova priorejo (17-a jc). La monaĥoj okupis la priorejon ĝis en la fino de la 17-a jc. La konstruaĵo poste fariĝis posedaĵo de la senjoroj de Plessis-Bardoult. Aĉetita de F-ino Giffart, ĝi fariĝis posedaĵo de S-ro Lohier de La Motte, pastro de Pléchâtel, kiu donis ĝin al la Fratinoj de la Karitato de Sankta-Ludoviko. La konstruaĵo fariĝis en 1949(?) domo por ripozo kaj resaniĝo. Oni pretendas ke ĝia privata kapelo troviĝis en apuda kampo nomata "la Vigne" ("la Vito"). La priorejo posedis antaŭlongtempe juĝrajton;
• La kapelo Notre-Dame-de-la-Salette (1812-1889).
• La kapelo Saint-Saturnin ou Saint-Saulny (1709-1715). Antaŭlonge subparoĥo, tie apud ĝi staras fontano. En ĉ. la 18-a jc, priorejo situis apud la kapelo.
• La kapelo de Châtellier konstruata de 1880 ĝis 1885 de la arkitekto Arthur Regnault
• La kapelo de Plessis-Bardoult, starigita en 1600 kaj rekonstruita en ĉ. 1850.
• La malnova kapelo Saint-Eloi (11-a - 12-a jc).;
• La malnova kapelo de Bagaron. Antaŭlonge subparoĥo, videblas ankoraŭ la ĉirkaŭmuro de ĝia tombejo.
• La malnova kapelo de La Touche (18-a jc), malaperinta ekde la fino de la 19-a jc.
• La malnova kapelo Saint-Martin, situanta en la tombejo kaj malkonstruita en 1845. Temas pri antaŭa posedaĵo de priorejo.
• La malnova kapelo de Marin, situanta kore de Pléchâtel, sur la vojo de Bain-de-Bretagne. Ĝi estus starigita de maristo por plenumi voton.

Panoramoj al la valo de la rivero Vilaine

• La Levée: skista klifo en kiu estas fositaj grotoj kaj ŝtuparoj. La loko estis aranĝita vintre 1812 de la paroĥa pastro por doni laboron al la loĝantaro.
• Le Rocher d’Uzel
• Le pont de Cambrée
• Le Pont de la Charrière de kie videblas la kunfluejo de la riveroj Vilaine kaj Semnon