Picea ligno estas la plej ofte uzata speco de koniferligno, kaj tial la plej ofte uzata speco de ligno. Ĝi estas ne nur facila por prilabori sed ankaŭ relative malmultekosta.
La koloro de la ligno estas pala al blankece flava kun mola kaj kruda desegno. Post longedaŭra elmeto al lumo, ĝi fariĝas flavbruna. Por malhelpi senkoloriĝon, la speco de ligno devas esti finlaborata rapide. Ne estas flarebla rezina odoro kiel ĉe pinoligno. La ligno ne estas tre daŭra: ĝi ne bone toleras humidon. Picea ligno estas relative facila speco de ligno por impregni, laki kaj vernisi. Ĉi tio kompreneble povas signife pliigi fortikecon. Eĉ kiam ĝi estas uzata sub akvo, ĝi restas bona dum longa tempo (rampalisoj).
La picea ligno estas ĉefe uzata en konstruado: tegmentaj konstruaĵoj, kadroj, pordoj ktp. La pli bonaj kvalitoj taŭgas por farbota interna lignaĵo. Ĝi ankaŭ povas esti trovata en librobretoj kaj stokorakoj. Ĝi estas vaste vendata en lignobutikoj kaj magazenoj: ĉar la pli malbonaj specoj havas multajn nodojn, kiuj povas elfali post sekiĝo, estas dezirinde kontroli la aspekton por certaj aplikoj.
La ligno estas plejparte importata el Skandinavio kaj la Balta regiono (inkluzive de Rusio), sed ankaŭ de Mezeŭropo. La plej bonkvalita ligno venas de iom pli malvarmaj areoj, kie la arboj kreskas pli malrapide, rezultigante en pli fajnajn kreskoringojn. Tre bona ĉiujara (mallarĝaj kreskoringoj) picea ligno el Mezeŭropo estas uzata en muzikinstrumenta konstruado.
