Petro la 1-a
duko de Bretonio
Regado	1213-1221 (regento 1221-1237)
Antaŭulo	Alix de Bretonio, lia edzino
Sekvanto	Johano la 1-a de Bretonio, ilia filo
Ceteraj titoloj	Grafo de Richmond Senjoro de Machecoul
Persona informo
Naskiĝo	1191 en Dourdan
Morto	6-an de Julio 1250 en Egiptio
Tombo	Saint-Yved de Braine vd
Religio	kristanismo vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Familio
Dinastio	Kapetida familio de Dreux
Patro	Roberto la 2-a (Dreux)
Patrino	Jolanda de Coucy
Gefratoj	Henri de Dreux • Robert III, Count of Dreux • Philippa of Dreux vd
Edz(in)o	Alix de Thouars • Marguerite de Commequiers, dite de Montaigu, Dame de Montaigu vd
Infanoj	Johano la 1-a de Bretonio Jolanda de Bretonio Olivero la 1-a de Machecoul
Profesio
Okupo	regento vd
Postenoj Postenoj regento vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Petro la 1-a aŭ Petro de Dreux dirata Mauclerc (naskiĝis en 1191, mortis la 6-an de julio 1250), filo de Roberto la 2-a, grafo de Dreux kaj de Jolanda de Coucy, estis duko de Bretonio de 1213 ĝis 1221, poste regento por sia filo de 1221 ĝis 1237, grafo de Richmond de 1219 ĝis 1235, kaj senjoro de Machecoul antaŭ 1250.

Biografio

Unue destinita al kariero en la klerikaro, li rezignis kaj de tie venus lia kromnomo de Mauclerc ("malbona kleriko"). Memore de tiu eklezia epizodo, li modifis la patran blazonon per kvartalo da ermenoj, tiam rezervita al la klerikaro. Post la mortigo de Arturo la 1-a de Bretonio, la reĝo Filipo Aŭgusto edzigis lin al la heredantino de Bretonio, Alix de Bretonio, filino de Konstanca kaj de ties dua edzo Vito de Thouars, por proksimigi la duklandon de Bretonio al la reĝlando de Francio.

Petro Mauclerc subtenis Filipon Aŭguston en ties milito kontraŭ Anglio, kaj batalis kun la filo de la reĝo en la batalo de la Roche-aux-Moines en 1214 kontraŭ Johano la Sentera. Li partoprenis poste en 1219 en la konkero de Marmande kaj en la sieĝo de Toulouse en la albigensa krucmilito. Reveninte en Bretonion, li subpremis ribelon de bretonaj nobeloj, kaj helpis Ludovikon la Okan la Leonan en ties konflikto kontraŭ Henriko la Tria de Anglio (sieĝoj de Niort kaj de La Rochelle en 1224). Li ankaŭ akompanis lin, kiam li engaĝiĝis en la albigensa krucmilito, sed, post lia morto, li partoprenis, kun plej multaj granduloj de la reĝlando, en kvar ribeloj kontraŭ la regentino Blanka de Kastilio, inter 1227 kaj 1234.

Post la morto de Alix (1221), li fariĝis regento de la duklando, nome de sia filo Johano la 1-a de Bretonio, kiu fariĝis plenaĝa nur en 1237. Petro Mauclerc tiam nomigis sin Petro de Braine kaj foriris batali kun la krucmilito de 1239 en la Sanktan Teron en 1240. Reveninta en Francion, li akiris kelkajn marajn sukcesojn kontraŭ la angloj en 1242 kaj en 1243.

En 1249, li partoprenis en la egipta krucmilito de Sankta Ludoviko, sed mortis post reveno. Li estis entombigita en la familia tombejo de la abateja preĝejo de Saint-Yved de Braine.

Lia kromnomo de Mauclerc povas veni ankaŭ de lia konstanta konflikta rilato kun la alta klerikaro ĝenerale kaj aparte kun la episkopo de Nantes. Tiu lasta ne volis vendi al li terbienojn, kiuj apartenis al la klerikaro kaj kiuj situis sur la nova linio de la ĉirkaŭmuro de la urbo. Lia kromnomo estas atestita ekde la mezo de la 13-a jarcento kaj aperis en la edikto de Conflans (1341).

Vidu ankaŭ

• Listo de la suverenoj de Bretonio

Notoj kaj referencoj

Antaŭe:	duko/regento de Bretonio	Poste:
Alix kaj Petro Mauclerc	1213-1237 kun Alix	Johano la 1-a