Kreola lingvo kun portugalaj kaj okcidentafrikaj radikoj

Malgraŭ la multaj studoj faritaj pri la origino de Papiamento, neniu ankoraŭ povis klarigi la ĝustan originon. Oni scias, ke la lingvo estiĝis ĉirkaŭ la 17-a jarcento; epoko kiam sklaveco regis sur la insulo Curaçao. La Nederlanda Okcident-hinda Kompanio tiutempe havis sklavdeponejon en Kuracao, kie sklavoj estis aĉetitaj kaj venditaj al landoj tra la mondo. Multaj de tiuj sklavoj venis de Afriko kajestis uzataj ne nur por komerco, sed ankaŭ por labori en la plantejoj aŭ j de la nederlandaj kolonioj.

Lingvistoj longe diskutis, kie kaj kiel la lingvo estiĝis kaj plue disvolviĝis. Pli freŝdata esploro supozas, ke Papiamento genetike rilatas al la afro-portugalaj kreolaj lingvoj de Kabo-Verdo, Gvineo Bisaŭa kaj Kazamanco (Senegalo) kaj tiel havas portugalan kaj okcidentafrikan (volofan, mandinkan) bazon, kaj estis poste vaste pliriĉiĝis en la dua duono de la 17-a jarcento. Tra jarcentoj da kontakto kun la nederlanda, multaj spuroj de tio troveblas en la diversaj variantoj de papiamento. Iuj ekzemploj de ĉi tio estas: tiki (frapeto), robèki (ruĝa beko), buki (libro). La nuntempa papiamento ankaŭ havas multajn novajn vortojn el la angla, hispana kaj nederlanda. Pro sia kompleksa transatlantika historio, papiamento estas evolue unu el la plej kompleksaj lingvoj en la mondo kaj tial aparte interesa lingvistika temo kaj tipa ekzemplo de lingva kontakto.

Pro la relativa izolado de la lingvokomunumoj, kiuj karakterizas insulojn, ekzistas granda diverseco en papiamento inter la malsamaj insuloj. Estas iuj indicoj, ke frua varianto de papiamento estis parolata en iuj vilaĝoj de la venezuela Paraguaná-duoninsulo.^[3] Iuj esploristoj argumentas, ke la Papiamentu ekestinta en Curaçao finiĝis en Arubo tra Venezuelo kaj tial la Aruba Papiamento pli similas al la hispana laŭ sono kaj vortprovizo.

Antaŭjuĝoj kontraŭ Papiamento

Kiam la nederlandanoj konkeris la insulon Kuracao de la hispanoj en 1634, ne ekzistis vasta eduksistemo sur la ABC-insuloj. Tamen la Nederlanda okcident-hinda Kompanio konsideris ke ĝi devis provizi bonan edukadon kaj do sendis nederlandan bazlernejan instruiston al Curaçao. Ĉi tiu instruisto donis lecionojn pri legado, skribado, aritmetiko kaj la nederlanda lingvo. Dum papiamento ekestis kiel lingvo en la plantejoj kaj en la salminejoj, malgranda parto de la loĝantoj (ĉefe nederlandaj koloniistoj) kontraŭis la uzon de ĉi tiu nedezirinda (kaj por ili nekomprenebla) lingvo. Ekzemple, en 1818 estis eldonita lilbreto kiu priskribis la insulon Curaçao kaj subaj insuloj, en kiu la antaŭjuĝoj kontraŭ papiamento estis klaraj, kiel pruvas la sekva citaĵo:

“La antaŭaj loĝantoj de ĉi tiu insulo estante indianoj, sub hispana regado, naskis tian miksaĵon aŭ ĵargonon, kiu estis ŝanĝita per la alveno de la nederlandanoj. Papiamento (de 'pappiar', paroli) konsistas el fuŝita hispana, idniana kaj nederlanda, malriĉa je vortoj, sen kliniĝo, kuniĝo aŭ sekso, sed riĉa je akraj sonoj, kaj precipe per blasfemaj vortoj. Tiu kuklado estas netolerebla por la pli bona orelo de la eŭropano ĉe lia unua alveno, kaj malfacilas alkutimiĝi al ĉi tiu meleagra sono. Ne nur la negruloj, mulatoj kaj aliaj koloruloj parolas ĉi tiun ĵargonon, sed ankaŭ la blankuloj, precipe la blankaj kreoloj, kies infanoj, mamnutritaj de negrulinoj, (...) parolas nenion krom la kreola aŭ papiamento, kaj poste la nederlandan aŭ platgermanan. kutime lernas perfekte kaj neperfekte, legi kaj skribi la saman eĉ pli malbone. Ĉi tiu malbona kutimo, precipe inter la bela sekso, estas tiel enradikiĝinta, ke ĝi ŝajnas ne eblas plibonigi. En pluraj familioj, la platgermanan tiel konata kiel la araba; kaj tamen ili kalkulas sin de nederlanda deveno. Tial la miriga peno por la instruisto familiarigi siajn lernantojn kun la nederlanda lingvo, ĉar ili malfacile parolas la platgermanan papiamenton, konfuzas la genrojn ĉiun fojon, miksas la estontecon, estantecon kaj pasintecon, kaj tiel ofte fariĝas nekompreneblaj." ^[4]

La sefardaj judaj kolonianoj ne kontraŭis papiamenton. Male, ili rekte okupiĝis pri la disvolviĝo de papiamento. La unua mencio pri skriba papiamento koncernas judan ŝipon (1769) kun la nomo "Awa pasa Harina". La plej malnova dokumento en papiamento (de 1775) estas letero de judino al sia edzo (Emmanuel, 1970). Tio estas pli malnova ol la eldono de pastro Schabel, kies priskribo de papiamento estas erare konsiderata de multaj kiel la plej malnova mencio.

La nederlandlingvigo de la eduksistemo

La eduksistemo estis sufiĉe vasta komence de la 19-a jarcento kaj papiamento estis instruita en iuj lernejoj, ĉar la loĝantaro de la kamparaj regionoj ekskluzive parolis papiamente. Precipe la ĵus alvenintaj kolonianoj el Nederlando forte oponis tion. Laŭ la insisto de ĉi tiuj loĝantoj, estis decidite en 1838, ke papiamento ne estu instrulingvo. Tamen ne estis tiel ke per tio la nederlanda iĝis la ununura instrulingvo en edukado. Dum la 18-a kaj la 19-a jarcentoj, la hispana kaj la franca estis tre gravaj lingvoj por la koloniaj elitoj, kiuj plejparte ne uzis la nederlandan lingvon. Ĉar estis daŭra latiniga procezo (Hoetink, 1987), eĉ la kolonia elito de nederlanda protestanta deveno fine komencis servi sin pli bone de la hispana ol de la nederlanda. Multaj lokaj hispanlingvaj publikaĵoj en la 19-a jarcento atestas tion.

Eldono de 1837 de la romkatolika katekismo, la plej malnova presita teksto en papiamento. Libro de romkatolika kateĥismo en papiamento.

Post la alveno de Royal Dutch Shell, la nederlanda akiris la statuson de reganta instrulingvo en edukado. Ĉi tio gravis por la nederlandaj Shell-dungitoj, kies infanoj devis ricevi pluan edukadon en Nederlando.

Fari la nederlandan deviga instrulingvo tamen havis neniun utilan efikon al edukado. La studrezultoj de la gelernantoj restis multe malantaŭ la rezultoj de samaĝuloj en Nederlando. La tiama sekretario de la lerneja komitato, s-ro AM Chumaceiro, identigis la lingvan problemon kiel la ĉefa kaŭzo de la malbonaj rezultoj. Li trovis neakceptebla, ke la lernantoj devas lerni fremdan lingvon sen bone regi la gepatran lingvon. Li priskribis tion en la sekva frazo de 1884:

"Ĉu ĉie oni kontraŭas, ke infanoj lernu ion, kion ili ne komprenas, ke ili deklamu lecionojn kiel papagojn, kies vortojn, kiel ili recitas, estas malfacile kompreneblaj por aliaj, oni ne povas riproĉi la lokan instruiston, ke li ofte oferas ĉi tiun principon, kaj kontentiĝas pri rezultoj, kiuj laŭ eduka vidpunkto devas esti konsiderataj kiel tre neadekvataj. "

Malgraŭ la konsilo de la lerneja komitato kaj multaj fakuloj, la ŝtatoj konservis la edukpolitikon el la 17-a jarcento. Sub premo de Shell-dungitoj en la frua 20-a jarcento, ŝanĝo okazis de tiom multe da nederlanda lingvo kiom eblas al ekskluzive la nederlanda lingvo.

Papiamento kiel instrulingvo

Tamen malgranda ŝanĝo okazis en 1935. La eduka preskribo pri papiamento en edukado estis modifita en unu artikolo:

"... en la insulaj teritorioj Arubo, Bonaire kaj Curacao, kun permeso de la guberniestro, la lingvo papiamento povas esti uzata kiel instrulingvo en edukado en iuj lernejoj aŭ en iuj klasoj."

Tio estis paŝo en la direkto de papiamento kiel instrulingvo, nur ke oni preskaŭ ne apelacis al la guberniestro. Vera mejloŝtono en la historio de papiamento okazis en 1950. La ŝtatoj tiam esprimis la deziron igi papiamenton la instrulingvo en la plej malaltaj klasoj de elementa lernejo. Ĉar tio nur eblus realigi per ĝusta lernmetodo, bona gramatiko kaj oficiala literumado, oni kreis samjare lingvan komitaton. Grupo de esploristoj ricevis la komision ellabori papiamento-vortaron (en Kuracao nomata: dikshonario, en Arubo: diccionario). Ĉi tiu vortaro ankaŭ devis establi oficialan ortografion kaj gramatikon, por ke oni eventuale enkonduku papiamenton kiel la instrulingvon surbaze de tiu ĉi vortaro. Kiam ne estis interkonsento pri tio, ĉu la ortografio estu fonetika aŭ etimologia, la insuloj Kuracao kaj Bonero elektis la fonetikan literumon dum la insulo Arubo elektis la etimologian ortografion. La vortprovizo de papiamento en Arubo enhavas pli da vortoj el la aravaka lingvaro. Ĉi tio videblas en la loknomoj kaj nomoj por flaŭro kaj faŭno de Arubo.

Post multnombraj studoj kaj malakceptitaj literumadometodoj, la ortografio Römer-Maduro-Jonis estis nomumita en 1976 de la plenuma konsilio de Kuracao por ĝenerala uzo kaj edukaj celoj. Lernmetodo por Papiamento ĵus enkondukiĝis dum la unuaj tri jaroj de mezlernejo.

Ortografio

La 1-an de novembro 2018, nova ortografio, kiu adaptas kaj pligrandigas la ortografion de 1976, estis unuanime adoptita de la parlamento de Arubo (Staten van Aruba)^[6]. En la oficiala sfero, la nederlanda estas ĉefe uzata kiel la skriba lingvo fare de la registaro^[2], dum papiamento estas la preferata lingvo.

Estas du literumaj variaĵoj de papiamento:

• Papiamento, kiu estas parolata en Arubo, havas etimologie orientitan literumon, dum Papiamentu, kiu estas parolata en Kuracao (Curaçao) kaj Bonero (Bonaire), estas literumita fonetike. En Bonero la literumo estas difinita en la "Insula preskribo de papiament".

Estas du ortografiaj variaĵoj de papiamento;

• Papiamento skribiĝas kiel Papiamentu (sur Kuracao) kaj Papiament (sur Bonero) kaj havas ortografion kiu ĉefe baziĝas sur fonetika (sono) kaj fonologia (elparolo) principoj.
• Papiamento parolata en Arubo havas etimologie orientitan ortografion.

Gramatiko

• Verboj ne estas konjugataj en papiamento.
• La artikoloj estas un, e
• La pluralo de substantivo estas farata per aldono de -nan, ekzemple makamba, makambanan (nederlandano, nederlandanoj)

Ta = esti

La verboj restas por ĉiuj personoj en la infinitivo, ekzemple

Fundashon pa Planifikashon di Idioma

La Fondumo por lingvoplanado ellaboris nacian instruplanon por edukado en papiamento, kiu taksas kaj adaptas la nunan ortografion, ellaboras lernolibrojn, publikigas papiamentp-vortarojn, kaj kreis la programon Papiamentu Spèl Chèk^[7].

Platformo Union di Papiamentu

En la jaro 2012 estiĝis la Plataforma Union di Papiamentu al kiu apartenas diversaj fondumoj kiu volas antaŭenigi la lingvon Papiamento.

• Stichting SPLIKA - en Nederlando
• Fundashon Lanta Papiamento - en Arubo
• Akademia Papiamentu - en Bonero
• Fundashon Dushi Papiamentu - en Bonero
• Instituto Alsa Papiamentu - en Kuracao

Kultura heredajo

En 2015 delegacio de la nederlanda fondumo SPLIKA kunvenis en la Eŭropa Parlamento por prezenti kiel Papiamento statas nuntempe. El tio ekestis rekomendo de la Eŭropa Parlamento al la nederlanda registaro por protekti la lingvon, sed ĝis nun sen pozitiva sekvo^[8].