| Olesj Honĉar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Persona informo | |||||
| Олесь Гончар Олександр Терентійович Гончар | |||||
| Naskonomo | Олександр Терентійович Гончар | ||||
| Naskiĝo | 3-an de aprilo 1918 en Lomivka | ||||
| Morto | 14-an de julio 1995 (77-jaraĝa) en Kievo | ||||
| Tombo | Baikove Cemetery vd | ||||
| Etno | ukrainoj vd | ||||
| Lingvoj | ukraina vd | ||||
| Ŝtataneco | Ukraina Soveta Socialisma Respubliko • Ukrainio vd | ||||
| Alma mater | Oles Honchar Dnipro National University • Ĥarkiva Universitato vd | ||||
| Partio | Komunista Partio de Ukrainio vd | ||||
Memorigilo  | |||||
| Profesio | |||||
| Alia nomo | Олесь vd | ||||
| Okupo | ĵurnalisto • verkisto • literaturkritikisto • politikisto • prozisto • publikigisto • poeto • kritikisto vd | ||||
| Laborkampo | kreiva kaj profesia verkado • prozo • romano • literatura kritiko • opinia ĵurnalismo vd | ||||
| Aktiva dum | 1946– vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | The Cathedral vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Honĉar, Olesj ukraine Олесь Гончар (1918-1995) estis fama ukraina verkisto, literatura kritikisto, akademiano. Finis kolegion pri ĵurnalismo kaj antaŭ la II Mondmilito komencis studojn en Ĥarkiva Universitato. Batalis sur la militkampoj de Ukrainio, Slovakio, Aŭstrio. Post la milito diplomiĝis pri literaturo en Dnipro Universitato.
Komencis verki antaŭ la milito. Inter 1959-1971 li estris en Sovetia verkista asocio. Li estis unu el la fondintoj de la Ukraina Fondumo por Kulturo.
Verkaro
En 1968 li aperigis romanon La Katedralo, kiu ricevis negativan taksadon en Sovetio. Li ankaŭ verkis multajn novelojn, romanojn, literatur-kritikajn esplorojn. Liaj verkoj estis tradukitaj en 67 lingvojn.
Libro "La katedralo"
En 1968, li publikigis La Katedralon (ukraine: Собор, Sobor), romano kiu temas pri malnova katedralo en ukraina vilaĝo. Kvankam historia monumento, la konstruaĵo estis forlasita kaj forgesita de la aŭtoritatoj. Ili eĉ pripensis ĝian malkonstruon, kiun kontraŭas la plej multaj el la roluloj en la romano. Per ĉi tiu fakto, Hontchar kritikas la detruon de historia heredaĵo, precipe religia, kiu kaŭzas la forviŝadon de ukraina nacia memoro. Li pritraktas aliajn temojn, se ne tabuajn, almenaŭ nebonvenajn en la sovetia literaturo:
- la bedaŭrinda ekologia situacio kaŭzita de industriaj ruboj;
- la karierismo kaj trudemo de oficialuloj;
- la anarkiisma gerilo de Nestor Maĥno, demonigita de la Komunista Partio de Sovetunio
- korupto en ŝtataj restoracioj
Iuj temoj estas nur alude pritraktitaj. Ekzemple, Hontchar priskribas rusan soldaton kiu loĝas en Ukrainio kaj kiu volas lerni la ukrainan lingvon sen ke li sukcesas regi ĝin. Tiel, li faras malrektan aludon al la lingva sensekureco de ukrainaj parolantoj, kiuj vidis sian lingvon retiriĝi. La romano ne estis malpermesita, sed ĝia publikigo kaj distribuo estis limigitaj. Koncerne la aŭtoron, li estis la objekto de kampanjo de kalumnio reĝisorita de la ŝtato.
Aperis en Esperanto
Ĉapitron de lia romano La Standardportistoj por Ukraina Antologio esperantigis Volodimir Pacjurko.