Oktopamino | ||
Plata kemia strukturo de la Oktopamino | ||
Tridimensia kemia strukturo de la Oktopamino | ||
Alternativa(j) nomo(j) | ||
| ||
Kemia formulo | ||
CAS-numero-kodo | 104-14-3 | |
ChemSpider kodo | 4420 | |
PubChem-kodo | 4581 | |
Fizikaj proprecoj | ||
Aspekto | blanka pulvoro | |
Molmaso | 153.1784 g·mol-1 | |
Denseco | 1.249g cm−3 | |
Bolpunkto | 360.7 °C[1] | |
Refrakta indico | 1,6147 | |
Ekflama temperaturo | 171.962 °C | |
Acideco (pKa) | 9.66 | |
Mortiga dozo (LD50) | 1240 mg/kg (buŝe)[2] | |
Sekurecaj Indikoj | ||
Riskoj | R20/21/22 | |
Pridanĝeraj indikoj | ||
Danĝero
| ||
GHS Damaĝo Piktogramo | ||
GHS Signalvorto | Averto | |
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H302, H312, H332 | |
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P264, P270, P280, P301+312, P302+352, P312, P330, P363, P501[3] | |
(25 °C kaj 100 kPa) |
Oktopamino estas organika kemiaĵo, blanka solidaĵo, biologia neŭrotransmisiilo kaj hormono, intime rilatita al norepinefrino. Ĝi estas komercata kiel simpato-mimetika drogo, stimulilo, anti-hipertensiaĵo k diurezigaĵo. En mamuloj, oktopamino povas produkti liberigon de graso el adipocitoj (grasaj ĉeloj) kaj tio instigas ĝian uzon kiel helpilon por maldikigo.
Tamen, la liberigita graso probable estas ricevita de aliaj ĉeloj, kaj do ne ekzistas evidenteco ke la oktopamino havigas la pezo-perdon. Aliflanke, oktopamino povas signife altigi la sangopremon kiam kombinita kun aliaj stimulantoj, tiel kiel en kelkaj suplementoj por pezo-perdo. Oktopamino estis unue malkovrita en 1948 far la itala scienculo Vittorio Erspamer (1909-1999) en la salivaj glandoj de la polpo kaj ĝi agas kiel neŭrotransmisiilo, neŭrohormono k neŭromodulanto en senvertebruloj.
Literaturo
Vidu ankaŭ
Benzil-izo-ĥinolino Duhidrokso-fenetilamino Hordenino Fenelzino