Odalisko (en la turka: odalık) estis sklavino de la serajlo en la Otomana Imperio. Ŝi estis metilernanto aŭ asistanto de la edzinoj kaj konkubinoj de la sultano, kaj poste povis akiri tiun statuson, t.e. konkubino aŭ, bonŝance, edzino. La plej multaj el la odaliskoj estis parto de la imperia haremo, t.e., el la domo de la sultano.
Odalisko ne estis harema konkubino, sed ŝi povus esti. La odaliskoj estis klasifikitaj en la malsupra parto de la socia tavolo de haremo, t.e ili ne servis la viron de la domo, sed prefere liajn konkubinojn kaj edzinojn kiel personaj servistoj. Odaliskoj antaŭe estis donacoj al la sultano, aŭ al riĉa viro. Ĝenerale, odalisko neniam estis kontrolita de la sultano, sed restis sub la rekta superrigardo de lia patrino. Se odalisko havis eksterordinaran belecon aŭ havis esceptajn talentojn en dancado aŭ kantado, ŝi havis la ŝancon esti konkubino. Se selektite, odalisko trejnita kiel konkubino de sultano servus sekse, kaj nur post seksa kontakto ŝi ŝanĝus sian statuson, iĝante konkubino poste. En la Otomana Imperio, la konkubinoj renkontis la sultanon nur unufoje, krom se ili estis speciale lertaj pri danco, kanto aŭ seksaj artoj, tiel gajnante la atenton de la sultano.
En la okcidento de la 19-a jarcento, odaliskoj estis oftaj temoj en pentraĵoj kaj skulptaĵoj de la arta movado nomita "Orientalismo", kaj troviĝas en granda nombro de erotikaj pentraĵoj de tiu tempo. Ekzemploj estas la Granda Odalisko aŭ La Turka Banujo de Ingres aŭ ĝia influo sur Olympia de Manet. Inter aliaj, Matisse reprezentis odaliskojn en siaj verkoj.