Immanuel Kant uzis en siaj filozofiaj verkoj la vorton noumeno (germanlingve: noumenon) por la vera realo, por la aĵoj kiel ili vere estas en si mem, sendepende de nia scio kaj de ilia ŝajno al ni.

Inter la noumenoj, la tri plej gravaj por Kant estas Dio, la libereco de la volo kaj la senmorteco de la animo. Ĉi tiuj restas ekster la scipotenco de racia scio, de scienco. Ekzemple, scienco, laŭ KANT, ne povas pruvi nek malpruvi la ekziston de Dio.

En kontrasto kun noumeno li uzis la nocion fenomeno.


Vidu ankaŭ

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.