La mozaraba estis aro de parolmanieroj latinidaj parolataj fare de la loĝantoj de la sudo de la Iberia Duoninsulo el la 8-a jarcento al la 15-a jarcento depende de la regiono. La mozarabaj parolmanieroj disvolviĝis en la teritorioj de la islamaj regnoj de Al-Andalus, kaj estis parolataj ĉefe de la kristanaj mozaraboj kiuj loĝis tie. Tiuj mozarabaj parolmanieroj malaperis ĉirkaŭ la 15-a jarcento pro ties anstataŭo per la lingvoj hegemoniaj en la kristanaj regnoj nordaj post la Reconquista (nome galega-portugala, leona, kastilia, navararagona, kataluna), kaj pluhavis kernetojn aŭ spurojn ĝis la 19-a jarcento. Por la skribado de la mozaraba lingvo (aŭ lingvoj) esti komuna la uzado de la aljamiado.
Montro de mozaraba lingvo de la 11-a jarcento
Mozaraba: | Kastilia: | Galega-Portugala: | Galega: | Kataluna: | Astura: | Portugala: | Latina: | Esperanta: |
Mio sidi ïbrâhîm |
Mi señor Ibrahim, |
Meu senhor Ibrâhim, |
Meu señor Ibrahim, |
El meu senyor Ibrahim, |
El mio señor Ibrahim, |
Meu senhor Ibrahim, |
O domine mi Ibrahim, |
Mia sinjoro Ibrahim, |