 Kiel legi la taksonomion | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Moriĉa iktero | ||||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Icterus cayanensis (Linnaeus, 1766) | ||||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||||||
La Moriĉa iktero, Icterus cayanensis chrysocephalus, estas subspecio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj de ties tipa genro nome Ikteroj kiu enhavas speciojn kiuj montras flavajn kaj nigrajn kolorojn. La Moriĉa iktero, iam konsiderata distinga specio (I. chrysocephalus) estas nune lokata ene de la Flavaŝultra iktero (Icterus cayanensis) kiel subspecio. Ĝi estas specio de loĝantaj birdoj en tropikoj de orienta Sudameriko. Tiu birdo rimarkindas pri ties liga asociado kun la palmo Mauritia flexuosa (de kies surloka nomo Moriche devenas la komuna nomo de la subspecio).
Tiu laŭ ekologio distinga birdo estis iam traktata kiel specio Icterus chrysocephalus. Ĝi estis eventuale ankaŭ enmetita en la klado de la Flavaŝultra iktero (I. cayanensis). Tiele ekzemple la AOU ekde 2005 enmetis la Moriĉan ikteron en I. cayanensis. La strukturo kiel subspecio de I. cayanensis estas ankoraŭ ege konfuza.[1]
Temas pri svelta birdo, 22 cm longa kaj pezas 42 g, kun longa vosto kaj fajna kurveca beko. Ĝi havas ĉefe nigran plumaron, escepte briflavajn kronon, pugon, femurojn kaj ĉefe ŝultromakulojn. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas malhelbrunaj pli ol nigraj, kun pli senkoloraj ŝultromakuloj.
La kanto de la Moriĉa iktero estas ĉirpanta fajfa heaaa-ŭiiuuu-heaaa. Tiu estas ofte facile vidata specio ĉe sia preferata arbo, kaj kutime estas sola aŭ en paro.
La Moriĉa iktero reproduktiĝas el orienta Kolombio, sudorienta Venezuelo, Trinidado kaj Gujanoj, kaj suden al orienta Ekvadoro, Paragvajo kaj norda Brazilo, norde de Amazono. La trinidada populacio povus esti komencinta el ĵusa koloniigo aŭ eskapoj. Ĝi estas plej komuna el marnivelo ĝis 500 m smn, sed ĝi povas atingi ĝis 1,000 m en la orienta deklivaro de Andoj, kiu markas la okcidentan bordon de ties teritorio[2].
La Moriĉa iktero estas birdo ege asocia kun la Moriĉa palmo (Mauritia flexuosa), kaj ĝi troviĝas en arbaroj, arbarbordoj, marĉoj aŭ savano kie estas tiu arbo. Tiu birdo manĝas ĉefe insektojn, sed ankaŭ suĉas nektaron kaj manĝas iom da frukto. Ties nesto estas longa pendanta kesteto de herboj kaj alia plantofibroj, pendita el fino de branĉo de Moriĉa palmo. La kutima ovaro estas de du malhelpunktataj palbluecaj aŭ blankecaj ovoj.
Ĝi iom suferas kaptadon por komerco de kaĝobirdoj, sed povas elteni grandan ĝenadon en sia habitato se restas iom de Moriĉaj palmoj.
Notoj
Referencoj
- BirdLife International (2004). Icterus cayanensis. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 01a Aprilo 2008.
- ffrench, Richard; O'Neill, John Patton & Eckelberry, Don R. (1991): A guide to the birds of Trinidad and Tobago (2a eldono). Comstock Publishing, Ithaca, N.Y.. ISBN 0-8014-9792-2
- Hilty, Steven L. (2003): Birds of Venezuela. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-6418-5
- Jaramillo, Alvaro & Burke, Peter (1999): New World Blackbirds. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-4333-1
- Salaman, Paul G.W.; Stiles, F. Gary; Bohórquez, Clara Isabel; Álvarez-R., Mauricio; Umaña, Ana María; Donegan, Thomas M. & Cuervo, Andrés M. (2002): New and noteworthy bird records from the east slope of the Andes of Colombia. Caldasia 24(1): 157-189. PDF fulltext
- South American Classification Committee (SACC) (2008): Icterus cayanensis. In: A classification of the bird species of South America - Part 11. Oscine Passeriformes, C (Cardinalidae to end) Arkivigite je 2010-06-26 per la retarkivo Wayback Machine. Versio de 2008-MAR-31. Konsultita 2008-APR-01.
| ||||||||||||||||||