Morala realismo (nomita ankaŭ etika realismo aŭ morala platonismo)[1] estas la metaetika sinteno en kiu la etikaj esprimoj esprimas referencojn kiuj aludas al karakteroj objektivoj de la reala mondo (tio estas, karakteroj sendependaj el la subjektiva opinio), kelkaj el kiuj povas estis veraj laŭ gradoj laŭ kiuj ili informas tiujn karakterojn precize. Tio faras la moralan realismon formo ne-neniisma de kogna etiko (kiu akceptas, ke la etika esprimo faras paroladojn, kaj pro tio, ili povas esti pritaksataj kiel veraj aŭ falsaj) kun ontologia orientigo, male al ĉiuj formoj de morala kontraŭ-realismo kaj la morala skeptikismo, inklude la etikan subjektivismon (kiu neas, ke la morala esprimado referencas al objektivaj faroj), la teorion de eraro (kiu neas ke la morala esprimado estas certa); kaj la ne-kognismo (kiu neas, ke la morala esprimado esprimas paroladon absolute). Ene de la morala realismo, la du ĉefaj subdividoj estas la etika naturalismo kaj la etika nenaturalismo.

Vidu ankaŭ

Notoj

  1. ↑ Russ Shafer-Landau (eld.), Oxford Studies in Metaethics, Volume 10, Oxford University Press, 2015, p. 271.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.