Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Mikulov (apartigilo)

Mikulov
germane Nikolsburg
urbo
Placo en Mikulov
Flago Blazono
Oficiala nomo: Mikulov
Ŝtato	Ĉeĥio
Regiono	Sudmoravia regiono
Distrikto	Distrikto Břeclav
Administra municipo	Mikulov
Historia regiono	Moravio
Montaro	Pálava
Konataj lokoj	Svatý kopeček naturrezervejo, Mikulov kastelo, Juda tombejo en Mikulov
Situo	Mikulov
- alteco	242 m s. m.
- koordinatoj	48° 48′ 20″ N 16° 38′ 16″ O / 48.80556 °N, 16.63778 °O / 48.80556; 16.63778 (mapo)
Katastro	45,34 km² (4 534 ha) Mikulov na Moravě
Loĝantaro	7 679 (2023)
Denseco	169,36 loĝ./km²
Valego	Malsupramoravia valego
Plantaro	Vina vito
Fondo	12-a jarcento
Horzono	MET (UTC+1)
- somera tempo	MET (UTC+2)
Poŝtkodo	692 01
NUTS 3	CZ064
NUTS 4	CZ0644
NUTS 5	CZ0644 584649
Katastraj teritorioj	1
Partoj de urbo	1
Bazaj setlejunuoj	17
Situo enkadre de Ĉeĥio Situo enkadre de Ĉeĥio
Vikimedia Komunejo: Mikulov
Retpaĝo: www.mikulov.cz
Portalo pri Ĉeĥio

Mikulov estas signifa historia urbo en Ĉeĥio kun 7 679 loĝantoj (2023), situanta en suda Moravio, sur limo al Aŭstrio, ĉi tie estas limpasejo.

Mikulov estas unu el vinkulturaj centroj de suda Moravio. Atesto de vinkultura tradicio estas vinbarelo kun enhavo 1 010 hl en kelo de la kastelo en Mikulov. Ĉiujare en la urbo okazas Vinberrikolto el Pálava.

La najbaraj municipoj de la setlejo estas Březí, Bavory, Klentnice, Milovice, Bulhary, Sedlec, Drasenhofen kaj Ottenthal.

Historio

La urbo evoluis el malnova slava vilaĝo ĉ signifa komercvojo. Loĝigo de la spaco de hodiaŭa kastelo estas supozata en la 10-a aŭ la 11-a jarcento, en plua tempo estis signifa kolonigado. El la jaro 1218 estas dokumentita landsinjora burgo, kies la unuaj posedantoj estis Kounic-anoj, ekde la jaro 1249 ĝi apartenis al Liĥtenŝtejnidoj. La burgo havis devene kvareĝan bazplanon kaj ĝi estis kelkfoje alikonstruata, fortikigata kaj la bazplano ŝanĝiĝis en plilogigitan. El la jaroj 1260–1280 konserviĝis defendturo kun ŝirmpinto turnigita kontraŭ enirejo. El fino de la 14-a jarcento devenas cilindroforma kaj okflanka panoramturo kun kapelo. En la 14-a jarcento estiĝas staplejo, simplaj urbaj remparoj kaj paralelograma placo. En la urbon oni eniris tra du pordegoj. El la 2-a duono de la 14-a jarcento estas antaŭŝovita garda kaj artileria turo, pli malfrue servanta kiel pulvejo. Plibonigon de la defendkapablo de la burgo atingis fine de la 16-a jarcento konstruado de kvar duoncirklaj bastionoj antaŭŝovitaj el la remparfronto. Sed tio estis jam en la tempo, kiam armea funkciado de burgoj cedis. En la jaro 1575 posedantoj de la kastelo fariĝas Ditrichŝtejn-anoj, kiuj praktikis alikonstruon. Dum la tridekjara milito Mikulov estis en la jaro 1645 konkerita de svedoj, kiuj estos forveturigantaj valoran kastelan bibliotekon. Post incendio en 1719 Ditrichštejn-anoj komencis grandiozan alikonstruon de la burgo, kiu ŝanĝiĝis en renesancan kastelon, pli malfrue barokigita. Ĉeesto de Ditrichštejn-anoj, kiuj ludis ĉefan rolon en rekatolikigo de Moravio (sidejo de kardinalo F. Ditrichŝtejn en la 1-a duono de la 17-a jarcento), en Mikulov montriĝis en alveno de kapuĉuloj (monaĥejo) kaj piaristoj kaj en emfazo al ekleziaj konstruaĵoj kaj klopodo doni al la urbo religian karakteron. En la 17-a jarcento estis konstruita en la placo en loko de loretana kapelo dutura preĝejo de sankta Anno, kiu estis post incendio kaj trafalo de volbo en la jaro 1784 forlasita kaj pli malfrue (1845) ĝi estis ŝanĝita en familian kripton de Ditrichŝtejn-anoj. Ornamaĵon de la placo kreas pestkolono. En la placo estas valoraj renesancaj domoj, kelkaj kun arkadoj. La remparoj kaj la urbaj pordegoj estis detruitaj en la 1-a duono de la 19-a jarcento. La kastelo estis preskaŭ tute neniigita pro incendio en 1945, bruligita de retiriĝanta germana armeo.

Signifan rolon en ekonomia kaj kultura evoluo de la urbo havis minoritatoj, en la 16-a jarcento novbaptitoj (habanoj), sed ĉefe forta juda minoritato, kun propra kvartalo de tipo de gheto kun du sinagogoj. Konserviĝis supra sinagogo en la spaco de devena alirejo en la kastelon. En la 18-a jarcento la urbo estis sidejo de supera rabeno por Moravio (ĉirkaŭ la jaro 1880 judoj kreis proksimume 15%, te. proksimume 2 000 loĝantoj de la urbo). En la kastelo estas hodiaŭ regiona muzeo. Post malfloro en la 2-a duono de la 19-a jarcento, kiu koneksis kun tio, ke fervojo el Vieno evitis Mikulovon, la urbo prosperas hodiaŭ el kreskanta turismo.

Loĝantaro

Personecoj

• Josef von Sonnenfels, konsilisto de imperiestrino Maria Tereza (Aŭstria)
• Hieronymus Lorm (1821-1902), naskiĝis en Mikulovice (tiam: Nikolsburg), verkisto, inventis la fingroalfabeton por surdblinduloj
• Siegfried Altmann (* 1887), pedagogo
• Edmund Wengraf (* 1860), aŭstra ĵurnalisto
• Adolf Schärf (* 1890), aŭstra prezidento
• Lukács Mösch, germano, monaĥo en Hungara reĝlando mortis en Nikolsburg

Vidu ankaŭ

• Giganta barelo

Pluaj fotoj

Panorama vido al Mikulov el Svatý kopeček.