| Mesegar de Tajo | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Lando | Hispanio | ||
| Regiono | Kastilio-Manĉo | ||
| Provinco | Toledo | ||
| Komarko | Komarko de Torrijos | ||
| Poŝtkodo | 45541 | ||
| Politiko | |||
| Urbestro | José Luis Arrogante Collado | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 240 (2011) | ||
| Loĝdenso | 13,33 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 39° 56′ N, 4° 30′ U (mapo)39.9275-4.5025Koordinatoj: 39° 56′ N, 4° 30′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 478 m [+] | ||
| Areo | 18 km² (1 800 ha) | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
 | |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Mesegar de Tajo [+] | |||
Mesegar de Tajo estas municipo de Hispanio, en la Provinco de Toledo, regiono de Kastilio-Manĉo.
Toponimio
La termino "Mesegar" povus deveni kun aldono de sufikso -ar de la planto nome masiega, Paspalum virgatum aŭ marciega, kiu kreskas ĉe riveroj, rojoj aŭ lagetoj, kaj eble havis la originan formon de Marcegar.[1] Laŭ Tejero Robledo,[2] por analizi la nomon de Mesegar de Corneja, indikas por tiu termino ke devenus el unuigo de MESSE SECARE 'rikolti cerealojn', interpreto kiu ŝajn ne konvinkas García Sánchez por Mesegar de Tajo, kvankam li asertas ke ja povus rilatí al rikolto de cerealoj. Pri la komplemento de Tajo evidentiĝas ke rilatas al proksimeco al tiu rivero Taĵo necesa para distingi disde aliaj samnomaj lokoj.
Loĝantoj
La loĝantoj nomiĝas Mesegareños. La censita populacio en 2011 estis de 240 loĝantoj kaj la denseco estas de 13,33 loĝ/km².
Situo
Mesegar de Tajo estas situa en la okcidenta parto de Kastilio-Manĉo en la komarko aŭ distrikto Komarko de Torrijos en la centra parto de la provinco de Toledo, je altitudo de 478 m; je 53 km el Toledo, provinca ĉefurbo. La areo de ties teritorio estas de 18 km². La geografiaj koordinatoj estas 39°55′39″ N 4°30′9″ Ok.
Geografio
La municipo troviĝas situanta «sur valo inter du montetoj oriente kaj okcidente.»[3] Ĝi apartenas al la komarko de Torrijos kaj limas kun la municipaj teritorioj de Erustes kaj Carriches norde, La Mata oriente, El Carpio de Tajo kaj Malpica de Tajo sude kaj Cebolla okcidente, ĉiuj de la provinco de Toledo.
Sude de la teritorio, kiel parto de la limo kun Malpica, fluas la rivero Taĵo, kiu formas en sia fluo fruktodonan valon, kaj al kiu kunfluas diversaj rojoj malgravaj kiaj tiuj de Barranco de Ramasaetas, Gallego, Molinillo, Barranco de los Carrascales aŭ de la Fresneda.
La termino troviĝas inter 450 kaj 506 m smn, tiu plej alta situantaa en loko inter la vojoj al Vado de Mesegar kaj de Malpica al Mesegar. La monteto nome Cruz Colorá (Ruĝa Kruco) estas la dua plej alta punkto de la municipo kun 502 msmn.
Ekonomio
Agrikulturo (tritiko, hordeo, fazeoloj, oleo, fruktoj) kaj brutobredado (ŝafoj, porkoj, muloj) tradicie. Ankoraŭ agrikulturo hegemonias (48,0 % el la laboristaro) antaŭ sektoro servoj kun 44,0 %). Pri agrikulturo hegemonias olivarboj laŭ la areo kultivata.
Historio
La homa setlejo en la zono datas el paleolitiko. En La Vega de Santa María, en la dekstra parto de la Taĵo, oni trovis gravajn kuŝejojn arkeologiajn de diversaj kulturoj nome el Kulturo de sonorilformaj pokaloj kaj Musterio al la romia kaj de visigotoj. La romia ŝoseo rilatas al riĉeco de la tiama agrikulturo de la fruktodonaj valoj de la bordoj de la rivero Taĵo. La ermitejo de Nuestra Señora de los Dados (kubludoj) de la 16a jarcento, konfirmus la romiecon de la loko ĉar kubludoj, kubaĵoj estis nomo por la romiaj mozaikoj.
En Relaciones, nome informaro de Filipo la 2-a, de 1576 aperas Mesegar rilate al la nune senhoma loko de Membrillar.[4]
Meze de la 20a jarcento la populacio preskaŭ kvaroniĝis el 837 al 229 komence de la 1990-aj jaroj pro elmigrado ĉefe al Madrido.
Notoj
- ↑ Jairo Javier García Sánchez, Toponimia mayor de la provincia de Toledo (zonas central y oriental), Toledo, 2004, Instituto provincial de investigaciones y estudios toledanos, paĝoj 235 kaj 236, ISBN 84-95432-05-6.
- ↑ TEJERO ROBLEDO, Eduardo, Toponimia de Ávila, 1983, Institución Gran Duque de Alba, ISBN 84-00-05306-0.
- ↑ Pascual Madoz, Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar, Madrid, 1846-1850, Establecimiento tipográfico de P. Madoz y L. Sagasti, Volumeno 9a, paĝo 395 }}
- ↑ Viñas, C. y Paz, R. (1951-1963): Relaciones histórico geográficas de los pueblos de España hechas por iniciativa de Felipe II. Reino de Toledo. Madrid. Vol. II, pág. 83.
