Marabuto de Senegalo en 1890.
Morabo en suda Maroko.
Portreto de marabuto en Supera Voltalando (nuntempa Burkino) ĉirkaŭ 1970.

Marabuto (arabe مَربوط marbūṭ aŭ مُرابِط murābiṭ, "kiu estas ligita/gardita") estas islama religia estro kaj instruisto[1] en Okcidenta Afriko, kaj (historie) en Magrebo. La marabuto estas ofte fakulo de la Korano, aŭ religia instruisto. Aliaj povas esti vagantaj religiaj homoj kiuj survivas el almozoj, sufiaj murŝidoj ("gvidistoj"), aŭ estroj de religiaj komunumoj. Aliaj povas teni vivan sinkretismajn antaŭ-islamajn tradiciojn, kiaj amuletoj por bona sorto, prezidante je variaj ceremonioj, dirante futuron, kaj en kelkaj okazoj aktive gvidante la vivojn de la sekvantoj. La ofta praktiko ricevi donacojn aŭ monon pro tiu servo estis malaprobita de ortodoksai islamanoj.[1]

Pro etendo, marabuto estas ankaŭ Sanktejo sur la loko, kie tombokuŝas tia ermito.[2] Laŭ Francisko Azorín morabo (alternative) estas Tipa araba ermitejo.[3] Li indikas etimologion el la araba morabit (ermito), el mo + ribat (preĝejo).[4]

Referencoj

  1. 1 2 (June 2002) “Reading the Rains: Local Knowledge and Rainfall Forecasting in Burkina Faso”, Society and Natural Resources 15 (2), p. 409–427. doi:10.1080/08941920252866774. “Marabouts are Islamic spiritualists who are also believed to have the capacity to foresee but not control the future. These spiritualists range from conventional Islamic clerics (Limam) who are versed in the Koran and preside over services at local mosques, to local healers and diviners who mix Islam with indigenous beliefs and practices. Some marabouts practices resemble those of getba, with Islamic verses replacing cowries. Most marabouts receive gifts or money for their services, with the most respected and renowned marabouts drawing substantial income from their practice. However, these practices are generally disapproved by Islamic orthodoxy.”.
  2. ↑ NPIV, Alirita la 4an de Januaro 2018.
  3. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 143.
  4. ↑ Azorín, samloke.

Bibliografio

  • Christian Coulon, Pouvoir maraboutique et pouvoir politique au Sénégal, Paris, Université de Paris, 1976, 2 vol. 594 p. (Thèse d’Etat, remaniée et publiée en 1981 sous le titre Le marabout et le prince. Islam et pouvoir au Sénégal, Paris, Pedone, XII-317 p.)
  • Bassirou Diop, Le rôle joué par les marabouts toucouleurs dans l’islamisation du Sénégal, Dakar, Université de Dakar, 1983 (Mémoire de Maîtrise)
  • Christopher Harrison. France and Islam in West Africa, 1860-1960, Cambridge University Press (1988) ISBN 0-521-35230-4
  • E. Westermarck, Ritual and Belief in Morocco. London 1926.
  • Leonardo Alfonso Villalón. Islamic Society and State Power in Senegal: Disciples and Citizens in Fatick, Cambridge University Press, (1995) ISBN 0-521-46007-7
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.