 Kiel legi la taksonomion | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Malgranda pufino | ||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Puffinus assimilis (Gould, 1838) | ||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||
subspecioj | ||||||||||||
| ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||
La Malgranda pufino (Puffinus assimilis) estas marbirdo el ordo de procelarioformaj birdoj. Ĝi havas du subspeciojn, kiuj vivas ĉe la Kanariaj insuloj, Azoroj kaj Madejro (baroli); ĉe Kaboverdo (boydi) kaj aliaj insuloj de Makaronezio. Ĝenerale tiu specio loĝas tra la oceanoj de la Suda Hemisfero sude de Tropiko de Kaprikorno.
Priskribo
La Malgranda pufino havas korpolongon de 25 ĝis 30 cm kaj flugilan enverguron de 58 ĝis 67 cm. La supra parto de la birdo estas relative unukolore fulgonigra, dum la suba parto estas blanka. Ĝi similas forte al Nordmara pufino. Kompare al tiu, ĝi havas relative obtuzan, mallongan kaj larĝan flugilon, plue blankon en la vango, tiel la nigra okulo estas forte rimarkebla.
Ĝi havas la tipan pufinan flugmanieron de la genro, malsuprenirante el flanko al flanko per rigidaj flugiloj kaj malmultaj flugilfrapoj, havante la flugilpintojn preskaŭ tuŝante la akvon, kvankam dum malforta vento ĝi havas pli flufgilfrapadan flugmanieron ol tiu de ĝiaj pli grandaj parencoj. Tiu birdo aspektas kiel fluganta kruco, kun ties flugiloj je rekta angulo el la korpo, kaj ĝi ŝanĝas el nigra al blanka dum la malhelaj supraj partoj kaj pli palaj subaj partoj estas alternative eksponitaj dum ĝi veturas malalte super la maro.
Konduto
Tiu estas gregema specio, kiu povas esti vidata en grandaj nombroj el ŝipoj aŭ el teraj elstaraĵoj, ĉefe aŭtune. Ĝi flugas rekte super la akvosurfaco, ne rektalinie, sed ofte per zigzago. Ĝi ne sekvas ŝipojn, male al parencaj specioj.
La Malgranda pufino demetas ovojn de februaro ĝis junio en etaj kolonioj en malfacile alireblaj terpremaĵoj. Tiujn oni vizitas nur nokte por eviti atakojn de grandaj mevoj. Unu birdoparo demetas, kaj kovas nur unu ovon. La Malgranda pufino nutras sin per malgrandaj fiŝoj, krustuloj kaj moluskoj, vermoj.
Super la maro, la eta pufino estas plej ofte malkriema, sed en senlunaj noktoj, la kolonioj eligas ridajn, ritmajn vokojn, akcente je la dua vokvoĉo.
Taksonomio
Informo el DNA indikas, ke la iama grupo de la Nordatlantika malgranda pufino (Bojda pufino, P. boydi kaj Barola pufino, P. baroli) estas pli proksima al la Makulpufino (Austin 1996, Heidrich et al. 1998), (kvankam multaj taksonomiistoj nune konsideras ilin distingaj specioj), kaj myrtae estas pli proksima al la Nevela pufino kaj eble al la Sokorpufino (Austin et al. 2004). Ankaŭ la Heinrota pufino estis foje konsiderata subspecio de tiu birdo; la rilato inter la Malgranda kaj la Makulpufino estas probable ne tiom proksima kiom dumlonge oni supozis (Austin 1996, Heidrich et al. 1998, Austin et al. 2001, sed vidu ankaŭ Penhallurick & Wink 2004, kaj Rheindt & Austin 2005).
Referencoj
- Austin, Jeremy J. (1996): Molecular Phylogenetics of Puffinus Shearwaters: Preliminary Evidence from Mitochondrial Cytochrome b Gene Sequences. Molecular Phylogenetics and Evolution 6(1): 77–88. COI:10.1006/mpev.1996.0060 (HTML resumo)
- Austin, Jeremy J.; Bretagnolle, Vincent & Pasquet, Eric (2004): A global molecular phylogeny of the small Puffinus shearwaters and implications for systematics of the Little-Audubon's Shearwater complex. Auk 121(3): 847–864. COI: 10.1642/0004-8038(2004)121[0847:AGMPOT]2.0.CO;2
- BirdLife International (2004). Puffinus assimilis. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 12a Majo 2006. Kriterioj kial tiu specio estas Malplej Zorgiga
- Collinson, M. (2006): Splitting headaches? Recent taxonomic changes affecting the British and Western Palaearctic lists. British Birds 99(6): 306-323.
- Heidrich, Petra; Amengual, José F. & Wink, Michael (1998): Phylogenetic relationships in Mediterranean and North Atlantic shearwaters (Aves: Procellariidae) based on nucleotide sequences of mtDNA. Biochemical Systematics and Ecology 26(2): 145–170. COI:10.1016/S0305-1978(97)00085-9 PDF kompleta teksto
- Penhallurick, John & Wink, Michael (2004): Analysis of the taxonomy and nomenclature of the Procellariformes based on complete nucleotide sequences of the mitochondrial cytochrome b gene. Emu 104(2): 125-147. COI:10.1071/MU01060 (HTML resumo)
- Rheindt, F. E. & Austin, Jeremy J. (2005): Major analytical and conceptual shortcomings in a recent taxonomic revision of the Procellariiformes - A reply to Penhallurick and Wink (2004). Emu 105(2): 181-186. COI:10.1071/MU04039 PDF kompleta teksto
| ||||||||||||||||||