Komparo de absolutaj permeabloj inter: feromagnetoj (μ_f), paramagnetoj (μ_p), diamagnetoj (μ_d) kaj vakuo (μ₀).

Magneta permeablo aŭ relativa permeabl(ec)o estas koeficiento μ (ankaŭ simbolata μ_r) en leĝo de magneta interago kaj ekvacioj de Maxwell.

Ĉi tiu koeficiento montras kiel medio pligrandigas magnetan kampintenson, kaj estas pura nombro sen unuo.

Ne konfuzu la relativan permeablon kun la absoluta permeablo, μ.μ₀, kiu estas la kvociento inter la magneta fluksdenso B kaj la magneta kampointenso H, kaj kies la unuo estas sama ol la unuo de la magneta konstanto μ₀, t.e. N/A².

Laŭ siaj magnetaj permeabloj, substancoj estas klasifikitaj jene:

• Diamagnetaj substancoj - havas magnetan permeablecon iomete malpli grandan ol 1 (e.g. Ag, Bi, Ge kaj Si) , tial oni skribas

μ_r = 1 + ${\displaystyle \chi }$, kie ${\displaystyle \chi }$, nomita magneta impresemeco, aŭ laŭ la ĵargono de fakuloj susceptebleco^[1]., estas koeficiento malgranda kaj negativa;

• Paramagnetaj substancoj - havas magnetan permeablon iomete pli grandan ol 1 (e.g. Al, Nd kaj U), tial oni skribas

μ_r = 1 + ${\displaystyle \chi }$, kie ${\displaystyle \chi }$ estas koeficiento malgranda kaj pozitiva;

• Feromagnetaj substancoj - plejparte metaloj Fe, Co, Ni, Gd, Nb, Dy, Ho, Er kaj iliaj alojoj - havas magnetan permeablon multe pli grandan ol 1 (ofte ĉirkaŭ 1000);
• Antiferomagnetaj substancoj - aparta orientiĝo de magnetaj momantoj (kies sumo nuliĝas) en molekuloj, fenomeno kiu malaperas preter aparta temperaturo, al kiu la substanco iĝas paramagneta.

Referencoj